لباس دشمنان مرا به تن نكنيد، و طعام دشمنان مرا نخوريد، و
راه دشمنان مرا نپيمائيد، زيرا كه در اين صورت جزء دشمنان من محسوب ميشويد، چنان
كه آنان دشمنان منند.
مؤلّف كتاب- رحمة اللَّه
عليه- گويد: «مراد از لباس دشمنان، لباس سياه است، و از خوراك دشمنان، مراد شراب
خرما و آبجو و گل، و مارماهى و زمّير (آن ماهى كه تيغهاى خشن و بلند در پشتش دارد)
و طافىّ (آن ماهى كه در آب مرده است و لاشهاش روى آب ميرود) و بالاخره هر ماهى كه
داراى فلس نيست، و گوشت سوسمار و خرگوش و روباه، و از پرندگان آنكه در پرواز كمتر
بال زند و آن تخم پرنده كه دو سويش يكسان باشد، و ملخ دريائى كه از كوچكى قدرت
فرار ندارد و پرواز نمىتواند، و سپرز (اسبل).
و امّا راه دشمنان
محلّههائى است كه مورد تهمت است، و مجالس شرابخوارى و ميكدهها، و مجالس لهو و
لعب به حرام، و ديوانهائى كه در آن از روى عدالت حكم نمىكنند، و محافلى كه در آن
امامان معصوم عليهم السّلام را طعن مىزنند و از مؤمنين بدگوئى مىكنند و مجالس
اهل معصيت و ظلم و فسادكارى و قمار. [و من شنيدهام كه بعض از شرابها بسيارش مستى
مىآورد، و بايد