شرح: «يعنى از آنچه از
مخرج بول و غائط خارج مىشود تنها اين سه چيز مبطل وضو است».
48- پدرم به سند مذكور
در متن از حسن بن على وشّاء روايت كرده كه گفت: از ابو الحسن الرّضا 7
پرسيد كسى بر دستش زخمى است كه آن را مرهم زده و روى بشره جاى وضوى او با دارو
گرفته شده، آيا ميتواند به جاى شستن موضع، روى همان داروها را مسح كند؟ فرمود:
آرى، همان را دست كشد و براى او كافى است.
49- پدرم به سند مذكور
در متن از احمد بن محمّد بن عيسى از پدرش محمّد ابن عيسى روايت كرده كه گفت: من از
حضرت رضا 7 پرسيدم مردى پس از آنكه وضويش را گرفت و تمام شد فكر كرد كه
به نقطهاى از صورتش آب نرسيد (حال تكليف اين فرد چيست)؟ حضرت فرمود: اشكالى
ندارد، با رطوبت پارهاى از مواضع وضويش آنجا را تر كند (چون به شكّ بعد از محلّ
نبايد اعتنا كرد).
50- عبد الواحد
نيشابورىّ به سند مذكور متن از فضل بن شاذان روايت