امر باعث شد، مرگ آن حضرت را انكار كنند و در امام پس از ايشان توقّف نمايند، از جمله نزد «زياد (بن مروان) قندى» هفتاد هزار دينار و نزد «علىّ ابن أبى حمزه بطائنى» سى هزار دينار بود.

يونس ادامه داد: وقتى اين قضيّه را ديدم و حقّ برايم روشن شد و قضيّه امامت امام رضا 7 را دانستم، لب به سخن گشوده، مردم را به سوى آن حضرت دعوت مى‌نمودم، آن دو نفر (زياد و بطائنى) به سراغ من فرستاده، گفتند: چرا اين كارها را مى‌كنى؟ اگر بدنبال مال هستى، ما تو را بى‌نياز مى‌كنيم، و ده هزار دينار به من وعده دادند و گفتند: از اين كار دست بردار، ولى من امتناع ورزيدم و به آنها گفتم: از آن دو امام عليهما السّلام روايت شده است كه «هر گاه بدعت‌ها ظاهر شد، بر فرد عالم واجب است كه دانسته خود را آشكار كند. و اگر اين كار را نكرد، نور ايمان از او سلب خواهد شد» و من كسى نيستم كه كوشش و فعّاليت در راه خدا را كنار بگذارم، و لذا آن دو با من دشمن شدند.

3- محمّد بن جمهور گفت احمد بن حمّاد گويد: يكى از نمايندگان امام‌