از آن است كه توان شمرد. و شايد كه سرّ در فضيلت زيارت ايشان بر ساير عبادتها آن باشد كه زيارت ايشان متضمّن صِلَه و نيكى با ايشان است و با پيغمبر و أمير المؤمنين و فاطمه و شيعيان و دوستداران ايشان، بلكه با ساير پيغمبران و اوصياى آنها. و باعث داخل گردانيدن سرور است در دل ايشان و فرمانبردارى امر آنهاست و تجديد عهدى است به دوست داشتن ايشان و زنده گردانيدن امر ايشان و سركوبى است مَر دشمنان ايشان را. و در ضمن اينها همه امّيدوارى است به آنچه در نزد خداست آن چنان خدايى كه هركه امّيد به آن داشته باشد او را نا امّيد نمى‌كند و طلب رضاى خداوندى است كه راضى مى‌شود از هر كسى كه عملى به جهت رضاى او بكند. و با وجود اينها همه عبادتى است از براى خداى عزّ وجلّ و خوشنودى است از براى آن، از آن راه كه داخل كرده سرور را بر رسول خدا و ذرّيّت و اوصياى رسول و از آن راه كه اتيان نموده به عبادتى كه به آن مأمور شده و مسرّتى است از براى ايشان نيز از اين‌[1] راه، و[2] ثابت و محقّق شده بزرگى قدر مؤمن در نزد خدا و ثواب صِلَه و نيكى با وى و ادخال سرور بر آن، از آن حيثيّت كه مؤمن است چه جاى كسى كه خداى عزّ وجلّ او را از خطا معصوم داشته و از شكّ‌[3] و آلودگى پاكيزه گردانيده و او را امام مؤمنان و پيشواى متّقيان گردانيده و از براى او آسمانها و زمينها را آفريده و]m .a 921[ او را صراط و سبيل و چشم و دليل و بابى كه از آن وارد بر خدا شوند گردانيده و رشته‌اى است‌[4] متّصل در ميان خدا و ميان بندگان. و اين چنين كسى عبارت است از پيغمبران و اوصياى ايشان، با آنكه مقبره‌هاى آنها جاى حضور ارواح عاليه مقدّسه و اشباح برزخيّه نورانيّه ايشان است؛ زيراكه ايشان در آن مقامها مشاهده همه چيز مى‌نمايند و در نزد خدا زنده‌اند و روزى داده مى‌شوند و به آنچه خداى عزّ وجلّ از فضل خود به ايشان عطا كرده خوشنودند.

[1] - اين/a آن.

[2] - و/a كه.

[3] - شكّ/a s رشك.

[4] - رشته‌اى است/m ريشته‌اى است.