گردانيدى كه غلاف نزديكتر است وبدن را پاك ساختى كه پوست نزديك است بايد كه غافل نشوى از مغز كه ذات و قلب توست‌[1]. و[2] سعى كن كه او را پاكيزه گردانى‌[3] به توبه و پشيمانى بر گذشته. و بر عزم‌[4] ترك گناهان در آينده جازم باشى از براى آنكه باطنْ موضع نظر خداوند عالميان است.

حضرت امام جعفر صادق 7 فرمودند: پاكيزه ساز دل را به پرهيزكارى و يقين در وقتى كه اعضاى ظاهر را به آب پاك مى‌كنى‌[5]. و تمامى اين‌[6] حديث در باب طهارت گذشت.

و هرگاه قبايح بدن را از ديده مردمان به لباس پوشانيدى به خاطر بگذران قبايح باطن را كه به غير خداىْ ديگرى بر آن مطّلع نيست. و پوشانيدن آن را از خود مطالبه كن و بدان كه چيزى آنها را از ديده خداى عزّ وجلّ پنهان نمى‌گرداند و آنچه آنها را تواند پوشانيد پشيمانى و حيا و خوف است و به حاضر گردانيدن قبايح در خاطر برانگيخته مى‌شود لشكر خوف و حيا از جاهاى پنهان. و[7] به اين نفس‌[8] را خوار گردان و در تحت لباس خجالت افتادگى كن و بايست در برابر خدا مانند ايستادنِ بنده گنه‌كار بدكردار گريخته‌اى كه پشيمان شده پناه به مولاى خود برده باشد و از حيا و خوف سر به پيش باشد[9].

و در مصباح الشَّريعة از حضرت امام جعفر صادق سلام اللَّه عليه روايت است كه:

زينت‌دارترين لباسها از براى مؤمنان لباس تقواست و نرمترين جامه‌ها جامه ايمان‌

[1] - توست/a كه آلت است.

[2] -a - و.

[3] -s a + و.

[4] - عزم/s a عظيم.

[5] - مصباح الشريعة: 129 ضمن باب 60.

[6] -a s - اين.

[7] -a - و.

[8] -a + خود.

[9] -s - باشد.