(1)

از سخنان حكيمانه آن حضرت‌

(2) أيا مردم راستش اينست كه هر كه براى خدا اخلاص ورزيد و فرموده او را (قرآن) راهنماى خود گرفت بروشى كه درست‌تر است رهبر ده و خدايش براى رشاد توفيق داده و بعاقبت خوش كمك كرده زيرا پناهنده بخدا آسوده و محفوظ است و دشمنش ترسان و بى‌ياور خدا را واپائيد با ذكر بسيار، از خدا بترسيد بوسيله تقوى و بخدا نزديك شويد بطاعت كه او نزديك است و پاسخ‌گو، خدا تبارك و تعالى فرموده (182- البقره) و هر گاه بندگانم تو را از من پرسند راستى من نزديكم و دعاى هر داعى را اجابت كنم هر وقت مرا دعا كند، بايد از من اجابت خواهند و بمن گروند تا شايد براه درست در آيند پس از خدا اجابت خواهيد و باو گرويد زيرا سزاوار است كسى كه بزرگى خدا را دانست خود را بزرگ شمارد زيرا بزرگى كسانى كه عظمت. خدا را دانستند اينست كه تواضع كنند و عزت آنها كه جلال خدا را شناختند اينست كه برايش زبونى كنند و سلامت آنها كه دانستند خدا چه قدرتى دارد اينست كه باو تسليم شوند و خود را گم نكنند پس از معرفت، و گمراه نشوند پس از هدايت، بيقين بدانيد كه شما هرگز تقوى را نفهميد تا وصف هدايت را بفهميد و هرگز به پيمان قرآن نچسبيد تا آنها كه كنارش گذاشتند بشناسيد، و آن را بحق نخوانيد تا آنها كه تحريفش كردند بشناسيد. هر گاه اين را فهميديد بدعت و زورگوئى را ميفهميد و هم دروغ بر خدا و تحريف را، و ميفهميد آنكه سقوط كرد چگونه سقوط كرد و آنان كه نميدانند شما را بنادانى نكشانند، آن را از اهلش خواهش كنيد كه آنان مخصوصان بنور بخشيند، و از آنها بايد پرتو گرفت، و امامانى هستند كه بايد پيرويشان كرد. زندگى دانش و نابودى جهل بدانها است، و آنهايند كه حلمشان شما را بجهل ديگران خبر ميدهد، و خموشيشان دليل گفتارشان است، و ظاهرشان‌