درگذشت آيت اللَّه حاج شيخ محمّد باقر كمره‌اى‌

فقيه و دانشمند معظم حضرت آيت اللَّه آقاى حاج شيخ محمّد باقر كمره‌اى خمينى از علماى مشهور و نويسندگان بنام به شمار مى‌رفت. وى پس از سال 1320 ق در كمره (اطراف خمين) در بيت علم و تقوا و فضيلت ديده به جهان گشود و پس از پشت سر نهادن دوران كودكى و طىّ تحصيلات مكتبخانه، نزد پدر بزرگوارش- مرحوم حجة الاسلام حاج شيخ محمّد كه از علماى تحصيل كرده حوزه علميه اصفهان بود- مقدمات علوم را تا سطوح بياموخت، سپس براى ادامه تحصيل به اراك رفت و پس از چند ماه در سال 1341 ق به قم مهاجرت كرد و به تكميل تحصيلات و فراگيرى سطوع عاليه اشتغال ورزيد.

آنگاه به درس مرحوم آيت اللَّه العظمى حاج شيخ عبد الكريم حائرى حاضر شده و از مباحث فقهى و اصولى آن مرد بزرگ بهره‌ها برد و همزمان با آن از درسهاى آيات عظام: حاج سيد ابو الحسن اصفهانى و ميرزاى نائينى (كه به خاطر اعتراض به سياستهاى دولت وابسته به انگليس ملك فيصل در عراق همراه با آيات عظام: شيخ محمّد حسين اصفهانى، سيد عبد الحسين حجت، سيد على شهرستانى و شيخ مهدى خالصى به ايران- قم- تبعيد شده بودند) فراوان بهره برد. نيز در سال 1346 ق كه علماى اصفهان به عنوان مخالفت با حكومت رضا خان به قم مهاجرت كرده بودند به درس مرحوم آيت اللَّه العظمى حاج شيخ محمّد رضا مسجد شاهى اصفهانى حاضر شده و از درسهاى عمومى و خصوصى وى بهره برد و مورد توجه خاص استاد قرار گرفت. وى اين درسها را با فرزند استاد، مرحوم آيت اللَّه حاج آقا مجد الدين مباحثه مى‌كرد. در سال 1347 ق به اصفهان رفت و به مدّت دو سال مهمان استاد بود و از درسها و معاشرتهاى او بهره شايان برد. در سال 1349 ق به نجف رفت و در آنجا از محضر حضرات آيات عظام: سيد ابو الحسن اصفهانى، ميرزاى نائينى و آقا ضياء عراقى بهره‌هاى فراوان برد و مبانى فقه و اصول خويش را استوار ساخت. آيت اللَّه فقيد در سال 1358 ق (1318 ش) پس از مراجعت به ايران و از اندكى اقامت در وطن خويش، به شهر رى كوچيد و تا پايان عمر در آنجا اقامت گزيد. فقيد سعيد تا پايان زندگى به تدريس خارج فقه و اصول، تاليف، ترجمه، راهنمايى مردم، اقامه جماعت اشتغال داشت و زهد فراوان و قناعت بسيار از زندگى‌اش مشهود بود. بر روزه گرفتن سه ماه رجب و شعبان و رمضان، نوافل يوميه، تهجد و شب زنده دارى، رعايت مستحبات و پرهيز از مكروهات، بى‌اعتنايى به زخارف دنيا پاى مى‌فشرد و دو بار پياده به حجّ خانه خدا مشرّف شد. از ذوقى‌