آنهاست. اين ذرات در سال‌هاى 1950- 1947 كشف شدند. رايج‌ترين طريقه‌هاى واپاشى هر دسته، در جدول زير نشان داده شده است.[1]

كائون (مزون‌k)

كامزون، بعد از دو نوع ديگر مزون يعنى مومزون و پى مزون كشف شد، زمانى تصورمى‌شد كه اين ذرات نقش ذرات واسطى را اندركنشهاى هايپر هسته‌ها (هسته‌داراى هايپرون) برعهده دارند. جرم اين ذره 970 برابر جرم الكترون است. (يعنى متجاوز از 3 برابر جرم پى‌مزون) اين ذره به دليل‌

ويژگى‌خاصش، در زمره ذرات شگفت‌محسوب مى‌شوند (توضيح در قسمت ذرات شگفت).

نوترينو[2]

در سال 1935 ولفانگ پاولى، فيزيكدان سوئيسى كه در تجزيه نوترون به پروتون و الكترون، ذره ديگرى به جود مى‌آيد كه اين ذره نام «نوترينو» به خود گرفت. نوترينو بار الكتريكى ندارد و جرم سكون نوترينو، تقريباً صفر است و لذا با سرعت نور در فضا منتشر مى‌گردد. پاولى به درستى فرض كرد كه تأثير ميان نوترينو و اجسام ديگر بسيار ضعيف است و از اين رو امكان دارد نوترينو بى‌انكه اثرى از خود به‌

[1] - سيرى در جهان ذرات ريز اتمى. همان، ص 28

[2] - همان، ص 126 و 123 و 114.