16- شهادت در بستر

سيد الوصين و اميرالمومنين 7 در خطبه‌اى دلنشين انچنين ميفرمايد:

«من ماتَ مِنْكمْ عَلى فِراشِهِ وَ هوَ عَلى مَعْرِفَة حَق رَبِهّ و حَقِّ رَسولِهِ وَ اهْلِ بَيْتِهِ ماتَ شهيداٌ»[1] «هر كس از شما در بستر بميرد، درخالى كه، حق خداى خود و پيامبرش و خاندان پيامبرش را شناخته باشد، شهيد مرده‌است» بعد از فقدان خسار تبار حضرت آيت الله احمدى؛ مقام معظم رهبرى و بسيارى از فرزانگان پيام تسليت داده و ويژگيهاى آن مرحوم را بيان كردند.

از جمع بندى آن پيامها مى توان اين پيام را به همگان به ويژه به طلاب جوان داد كه «آيت الله احمدى آنگونه زيست كه مصداق كلام زيباى مولا شده و به درجه رفيعه شهادت نائل گرديد، اگر چه در بستر بود.» واينجا بايد اين نكته را خاطر نشان كنيم كه حضرت آيت الله احمدى به زيارت بسيار عنايت داشت و جمله‌اى را در يادداشتهاى خود نوشته كه جالب توجه است:

«جناب آقاى حائرى (آيت الله شيخ مرتضى) وقتى كه از سفر آخر مشهد برگشته بود؛ فرمودند حضرت امام رضا 7 فرمودند: تو ديگر نيا؛ من مى آيم! آيت الله احمدى ميانجى چندى قبل از ارتحال ملكوتى خويش به زيارت حضرت رضا 7 شتافته بود ايشان به زيارت حضرت رضا 7 رفته اند؛ لابد امام رضا 7 هم جبران كرده و به بازديد زائرش آمده است؛ كه او سربازى رشيد براى قطب عالم امكان،

[1] -نهج البلاغه ج خطبه 232