يكى از اعضا خانواده ايشان نقل مى‌كرد كه از مسافرت آمده و خسته بودم، هنگاميكه بيدار شدم، نمازم قضا شده بود؛ به حاج آقا عرض كردم كه شما مى‌دانيد كه من نماز مى‌خوانم و ...... ايشان فرمودند: نگفتى كه براى نماز صبح بيدارت كنم! و چون خسته بودى و خواب شيرينى داشتى و خداوند به شخصى كه خواب باشد تكليف نكرده است لذا بيدارت نكردم.

ب: راديو و تلويزيون ج‌

ايشان بعضى از برنامه هاى راديو و تلويزيون را از مشتبهات مى‌دانستند، لذا خودشان پرهيز مى‌كردند؛ ولى ديگران و خانواده را نهى نمى‌كردند! هنگاميكه مى‌ديدند بچه ها مى‌خواهند برنامه اى را ببينند و به مزاق ايشان شيرين نبود؛ تلويزيون را خاموش نمى‌كردند بلكه خودشان به اطاق ديگرى مى‌رفتند كه مزاحم بچه ها نباشند!

6- ج رياضت‌

ايشان رياضت را يك رشته برنامه و فعاليتهاى شاق‌وغيرمعمول نمى‌داستندبلكه آيت الله احمدى؛ رياضت را انجام واجبات و ترك محرمات تعريف مى‌كردند و به اعتدال حتى در عبادت براى سير به كمال معتقد بودند از خود به زيارت مشاهد مشرفه و قبور ائمه : و اولياء الهى علاقه خاصى نشان مى‌دادند؛ ولى در هنگام زيارت توقف طولانى نداشتند و هميشه از نظر زمان كوتاه و شيرين زيارت مى‌كردند، تا كام تلخ نشود و حلاوت عبادت و لذت زيارت از ذائقه بيرون نرود و به حديث «زر و انصراف» عمل مى‌نمودند.