(1) 1- ابو حمزه از امام صادق 7 روايت كرده است كه فرمود: گروهى به محضر رسول خدا 6 شرفياب شدند و عرض كردند: يك جنازه مقتولى در مسجد «جهينه» افتاده است! رسول خدا 6 از جاى خود برخاستند و به جانب مسجد به راه افتادند. چون اين خبر به گوش مردم رسيد همگى در آنجا گرد آمدند، حضرت از آنان پرسيدند: چه كسى او را كشته است؟! عرض كردند: يا رسول اللَّه! نمى‌دانيم، حضرت فرمود: يكتن از مسلمانان در ميان آنان كشته شود و هيچ كس نداند كه چه كسى او را كشته است؟! بآن خدايى كه مرا به حق مبعوث فرمود اگر اهل آسمانها و زمين (با هم) در ريختن خون مسلمانى شركت داشته و يا به ريختن خون او راضى و خشنود باشند، خداوند همه آنان را با صورت در آتش خواهد افكند.

(2) 2- ابو عبيده از امام محمد باقر 7 روايت كرده است كه رسول خدا 6 و سلّم فرمود:

(هرگز) اظهار شگفتى مكن در مورد كسى كه به ريختن خون مردم دست مى‌يازد و خداوند به او مهلت مى‌دهد، چرا كه او در نزد خداوند قاتلى دارد كه هرگز نمى‌ميرد.[1]

[1] بر اساس مفاد رواياتى كه در اين باب گذشت، مسلما قاتل، به كيفر عمل ننگين خود مى‌رسد، يا در دنيا كيفر خود را مى‌بيند و او را مى‌كشند، يا در روز قيامت مقتول به همان طرزى كه كشته شده است او را خواهد كشت، و يا خداوند هزار بار او را با شكنجه در آتش دوزخ مى‌كشد( طبق حديث)، و يا آتش دوزخ اين حكم الهى را اجرا مى‌كند و بهر حال خون بيگناه پايمال نمى‌گردد و قاتل به كيفر خواهد رسيد.