مى‌دارد.

(1) 13- هشام بن سالم نقل مى‌كند كه از امام صادق 7 شنيده است كه فرمود: گاهى، بنده‌اى مورد ستم قرار مى‌گيرد، ولى آنقدر در نفرين به ستمگر زياده روى مى‌كند كه خود او نيز در شمار ستم پيشگان در مى‌آيد.

(2) 14- عبد اللَّه بن سنان از امام صادق 7 روايت كرده است كه فرمود: كسى كه (بخواهد) ستم بيدادگرى را موجّه قلمداد نمايد و بهانه‌اى براى روايى ستم او بتراشد، خداوند بزرگ كسى را بر او چيره مى‌سازد كه در حق او ستم كند، و هر چه براى رهايى خود (از چنگ آن ستمگر) خدا را بخواند، به خواسته او ترتيب اثر داده نمى‌شود، و به خاطر ستمى كه بر او رفته است (نيز) اجرى نخواهد داشت.

(3) 15- سكونى از امام صادق 7، و آن حضرت از پدران بزرگوارش عليهم السّلام روايت كرده است كه رسول خدا 6 فرمود: كسى كه در باره كسى ستم روا داشته است ولى او را پيدا نمى‌كند كه رضايتش را حاصل كند، (بايستى) براى او طلب آمرزش نمايد، چرا كه به منزله كفّاره گناه او خواهد بود.