در حالى كه من به افرادى كه آن اخبار را نقل كرده‌اند (كاملا) اطمينان و اعتماد دارم.

راوى مى‌گويد كه حضرت به من فرمود: اى محمد! (حتى) به گوش و چشم خود در مورد (بد گوئى) برادر (ايمانيت) اعتماد نداشته باش، و اگر پنجاه نفر در پيش تو (در مورد مطلبى) شهادت بدهند و سوگند ياد كنند، ولى برادر ايمانى تو، به گونه‌اى ديگر سخن بگويد (و گفته آنان را تكذيب كند) از او بپذير و از آنان قبول مكن و چيزى را كه اسباب ناراحتى و سرشكستگى او مى‌شود ابراز مكن و انتشار مده، زيرا در آن صورت، از كسانى خواهى بود كه خداوند در باره آنان فرموده است: «كسانى كه دوست دارند مطلب ناخوشايند و ناشايسته‌اى را- در باره كسانى كه ايمان آورده‌اند- انتشار دهند، در دنيا و آخرت عذاب دردناكى به آنان مقرر شده است» (سوره نور/ آيه 18).

(1) 2- منصور بن حازم، از امام صادق 7 روايت كرده است كه رسول خدا 6 و سلّم فرمود: هر كس كار زشتى را (در جامعه) انتشار دهد همانند كسى است كه آن كار را انجام داده است. و هر كس مؤمنى را در مورد چيزى، ملامت و سرزنش كند، (بدون ترديد) پيش از مردن، خود دچار آن مى‌گردد.