كه در پيش روى او (به جهت نورانى بودن اعمالش) تا جايى كه در معرض ديد و تماشا قرار دارد، روشنائى و نور است و همه خلايق او را به اسم و نسب مى‌شناسند.

سپس امام محمد باقر 7 فرمود: مگر نمى‌بينى كه خداوند (در كتاب خود، قرآن) مى‌فرمايد: «و شهادت را براى (خشنودى) خدا بر پاى داريد (و اين امر حياتى را در جامعه خود رواج دهيد)» سوره طارق، آيه/ 2.

(1) 4- سماعة بن مهران از امام صادق 7 روايت كرده است كه فرمود: كسانى كه به دروغ شهادت مى‌دهند، تازيانه خواهند خورد (حدّ شرعى) و اندازه معيّنى براى آن نيست، و به نظر امام (و آثار سوء شهادت دروغ او) بستگى دارد، (و گاه لازم است كه) آنان را در شهر بگردانند تا شناخته (و رسوا) گردند، و مردم آن را ديگر تكرار نكنند (مايه عبرت مردم شود). رواى مى‌پرسد: آيا پس از توبه كردن و خود را اصلاح كردن، شهادت آنان پذيرفته مى‌شود؟ فرمود: اگر (براستى) توبه كنند، خداوند توبه آنان را مى‌پذيرد، و شهادتشان پس از توبه پذيرفته مى‌شود.

(2) 5- علاء، از قول محمد بن مسلم روايت كرده است كه از امام صادق 7‌