حدود پنجاه نفر از اصحاب حضور داشتند. امام 7 نشست و پس از مدّتى كه به سكوت گذشت، فرمود: شما را چه شده است؟! شايد فكر مى‌كنيد كه من پيامبر خدايم! بخدا سوگند كه چنين نيستم، ولى با رسول خدا 6 رابطه خويشى داشته و از نسل اويم؛ پس كسى كه با ما به نيكى و مهربانى رفتار كند خداوند در حقّ او نيكى و مهربانى نمايد، و كسى كه ما را دوست داشته باشد، خداوند او را دوست مى‌دارد، و كسى كه ما را محروم سازد خداوند او را محروم خواهد كرد؛ آيا مى‌دانيد كدام نقطه زمين در نزد خدا مقام و منزلت بيشترى دارد؟ هيچ كس از ما سخنى نگفت، و حضرت خود پاسخ داد: آن نقطه همان زمين مكّه است كه خداوند آن را حرم خود ساخته و خانه‌اش را (مسجد الحرام) در آن قرار داده است. سپس پرسيد: آيا مى‌دانيد در نزد خدا كدام نقطه آن برتر است؟ باز هيچ كس سخنى نگفت، و خود پاسخ فرمود: آن نقطه، مسجد الحرام است. باز پرسيد: آيا مى‌دانيد كدام قسمت مسجد الحرام در نزد خدا حرمت افزونترى دارد؟ (اين بار هم) كسى پاسخى نداد، و آن حضرت پاسخ فرمود: قسمتى كه ما بين ركن اسود و مقام و درب كعبه است، و آنجا حطيم اسماعيل 7 بوده است، كه گوسفنداش را در آنجا علوفه مى‌داد و در همان جا نماز مى‌گزارد؛ بخدا سوگند كه اگر بنده‌اى در آنجا شبها به نماز قيام كند تا روز در آيد و روزها را روزه بدارد تا شام فرا رسد (ولى) حق ما و حرمت ما اهل بيت را نشناسد، خداوند هرگز (آن همه عبادت در آن مكان مقدّس و محترم را) از او نخواهد پذيرفت.