(1) 1- محمد بن مروان از امام صادق 7 روايت كرده است كه رسول خدا 6 فرمود:

كسى كه با ما، اهل بيت، دشمنى بورزد، خداوند او را به دين يهود برانگيزد، پرسيدند: اى رسول خدا! حتى اگر شهادتين را بگويد (به يگانگى خدا و نبوت شما گواهى دهد)؟! فرمود: با اين دو شهادت تنها از ريختن خون خود جلوگيرى مى‌كند، و يا خود را از دادن جزيه توأم با خوارى، معاف مى‌دارد[1]. و باز فرمود: كسى كه با ما، اهل بيت، دشمنى بورزد خداوند او را يهودى محشور مى‌كند، پرسيدند: چرا و چگونه؟! فرمود: زيرا اگر زمان خروج دجّال (از نشانه‌هاى قطعى پيش از ظهور امام زمان «عج») را درك كند به او ايمان خواهد آورد[2].

توضيح: يعنى اين گروه به خاطر عداوتى كه با اهل بيت عليهم السّلام دارند، از هر كجا ندايى بشنوند كه با مرام آنان سازگار باشد- حال منادى هر چه مى‌خواهد باشد- در اطراف او حلقه و با او همصدا مى‌شوند، چرا كه از هدايت الهى بى‌بهره‌اند.

(2) 2- اسماعيل جعفى از امام صادق 7 روايت كرده است كه رسول خدا 6 فرمود:

[1] زيرا كسى كه شهادتين را بر زبان جارى مى‌سازد، به ظاهر مسلمان است و ريختن خون او( به خاطر مشرك بودن) جايز نيست، و نمى‌توان از او جزيه گرفت چرا كه جزيه، مالياتى است كه از پيروان ساير اديانى كه داراى كتاب آسمانى هستند، گرفته مى‌شود.

[2] مرحوم علامه طباطبائى رضوان اللَّه تعالى عليه در رابطه با تعبير رؤياى صادقه‌اى به نويسنده اين سطور فرمودند كه: در آخر الزّمان و پيش از ظهور قائم آل محمد« عج» چهل دجال خروج مى‌كنند، و هر كدام گروهى را شكار كرده و آخرين آنها، همان دجّال است كه صفات ناپسند او بر زبانها جارى است.