و آن را به مصرف صحيح آن (دادن به نيازمندان واقعى) برساند، از او سؤال نخواهد شد كه مال خود را از چه راهى به دست آورده است‌[1].

(1) 2- سكونى از امام صادق 7 روايت كرده است كه رسول خدا 6 فرمود: هر گاه اراده خداوندى به خير و رحمت بنده‌اش تعلّق گيرد، فرشته‌اى از فرشتگان را كه خزانه دار بهشتند، مأمور مى‌كند تا دست بر سينه او بكشد تا او در اداى زكات، با گذشت و سخىّ الطبع گردد.

و نيز امير مؤمنان على 7 در وصيّت خود فرموده است: اللَّه اللَّه في الزّكاة (يعنى:

تقواى الهى را در پرداخت زكات مراعات كنيد) زيرا (پرداخت) زكات، آتش قهر الهى را خاموش مى‌كند.

(2) 3- عمرو بن شمر از امام صادق 7 روايت كرده است: دارائى خود را با پرداخت زكات حفظ كنيد، و بيماران خود را با دادن صدقه مداوا نمائيد، و هيچ مالى- چه در

[1] مسلّما كسى كه خود را موظّف به پرداخت زكات مى‌داند، ثروت خود را از راه حرام به دست نمى‌آورد تا زكاتش را بدهد زيرا در واقع آن مال حرام از او نيست، و هيچ چيزى جاى حقّ النّاس را نمى‌گيرد، و بهر حال پرداخت زكات نمى‌تواند جواز مال اندوزى از راه حرام باشد.