[مقدمه مترجم‌]

به نام خدا

محمد بن على بن بابويه معروف به «شيخ صدوق رحمة اللَّه عليه» حدود سال 305 ه. ق در شهر مقدّس قم چشم به جهان گشود و در سال 381 ه. ق در شهر رى چشم از جهان فرو بست و در همان شهر به خاك سپرده شد كه امروز معروف به «ابن بابويه» است و از زيارتگاه‌هاى معروف ايران به شمار مى‌آيد و مورد توجّه شيعيان مى‌باشد.

شيخ صدوق رحمة اللَّه عليه يكى از نامورترين محقّقان و محدّثان تاريخ تشيّع است كه پژوهش‌هاى ارزشمند و نوشته‌هاى ماندگارش ابرهاى تيره را از افق مكتب تشيّع بركنار ساخته و چهره واقعى و تابان آن را بر همگان نمايانده است. آن بزرگوار محدّثى عظيم الشأن و جليل القدرى بود كه عمر گرانقدرش را در راه معرفى مكتب تشيّع سپرى كرد و در اين راستا به روشنگرى پرداخت و موفقيّت‌هاى بسيارى نصيبش شد و شاگردان افتخار آميزى تحويل جامعه داد كه يكى از آنها شيخ مفيد بود.

پدرش على بن بابويه از اصحاب امام حسن عسكرى 7 و درك‌كنندگان عصر غيبت صغرى به شمار مى‌آيد و مورد اعتماد و توجّه خاصّ امام حسن عسكرى 7 قرار گرفته بود و در ميان علماى قرن سوم و چهارم هجرى از جايگاه ويژه‌اى برخوردار بود. اين فقيه نامدار در شهر قم چشم از جهان فرو بست و در آنجا به خاك سپرده شد. آرامگاه ايشان در نزديكى حرم مطهّر حضرت معصومه سلام اللَّه عليها (اول خيابان چهارمردان) واقع شده است.

شيخ صدوق رحمة اللَّه عليه از حدود دويست و پنجاه استاد بهره علمى برده و افزون بر