گرفت خداوند بركت را از آن مى‌برد، و چنانچه چيزى از آن را به مصرف حج يا عمره و يا آزاد كردن برده رسانيد خدا به او پاداش نخواهد داد.

كيفر كسى كه يكى از واجبات الهى را ترك كند يا گناه كبيره‌اى مرتكب شود

1. مفضّل بن عمر مى‌گويد: به امام صادق 7 گفتم: از مغيره نقل كرده‌اند كه گفته است: هر گاه بنده‌اى پروردگار خود را شناخت ديگر هيچ چيز بر عهده او نيست.

فرمود: او را چه شده است؟ خدا لعنتش كند، مگر نه اين است كه هر چه شناخت او به خدا بيشتر شود اطاعتش افزون مى‌گردد؟ آيا كسى كه خدا را نمى‌شناسد او را اطاعت مى‌كند؟ خداوند بزرگ محمّد 6 را به كارى فرمان داده و محمّد 6 نيز مؤمنان را به كارى مأمور ساخته است، و همه به فرمان خدا عمل مى‌كنند تا اينكه نهيى از جانب او برسد، و امر و نهى از نظر مؤمن يكسان است. راوى مى‌گويد: سپس امام 7 فرمود:

خداوند به بنده‌اى كه يكى از واجبات الهى را ترك كند يا گناه كبيره‌اى مرتكب شود نظر نمى‌كند و او را پاك نمى‌سازد. راوى مى‌گويد: گفتم: آيا خدا به او نظر نمى‌كند؟

فرمود: بلى، زيرا به خدا شرك ورزيده است. گفتم: راستى شرك ورزيده است؟

فرمود: آرى، چون خداوند به كارى فرمان داده و ابليس نيز او را به كارى واداشته است، و او آنچه را خدا فرمان داده ترك كرده و فرمان ابليس را انجام داده است، از اين رو در هفتمين طبقه زيرين دوزخ همدم ابليس خواهد بود.

كيفر كسانى كه كار زشت را ميان مؤمنان شيوع مى‌دهند

1. محمّد بن فضيل مى‌گويد: به حضرت ابو الحسن موسى بن جعفر 7 گفتم:

فدايت شوم، در باره يكى از برادران دينى خود چيزى شنيده‌ام كه آن را براى او ناپسند مى‌دانم. از او سؤال كردم، خودش انكار نمود ولى گروهى از كسانى كه به آنان اطمينان دارم آن را براى من نقل كرده‌اند. حضرت به من فرمود: اى محمّد، گوش و چشم خود را نسبت به برادرت تكذيب كن، و چنانچه پنجاه تن نزد تو شهادت دادند و قسم ياد كردند و او بر خلاف آنان گفت از او قبول كن و از آنان نپذير، و در باره او چيزى را كه باعث سرشكستگى و عيب اوست و به شخصيت وى لطمه مى‌زند شايع مكن كه از كسانى خواهى بود كه خداوند در باره آنان فرموده است. «كسانى كه دوست دارند كار