حفظ نماى مرا به قوّت خود كه سست گرديده نمى‌شود.

16- حرز مولاى ما حضرت قائم صلوات الله و سلامه عليه‌

ابتدا مى‌كنم بنام خداى بخشنده مهربان اى صاحب گردن‌ها[1] و اى گريزاننده گروه لشكرها،[2] اى گشاينده‌[3] درهاى بسته، اى برانگيزنده سبب‌ها، برانگيز براى ما سببى را كه قدرت نداريم مر آن را از طلب نمودن به حق كلمه نيست خدائى مگر خدا، محمّد فرستاده خداست، رحمت‌هاى خداى و درود او باد بر آن حضرت و بر آل او همه.

قنوتهاى ائمه اطهار عليهم السّلام‌

سيد ابن طاوس عليه الرحمة گويد:

در آن اصلى كه از آن اين قنوت‌ها را نقل نمودم، اين دعاها را يافتم كه بدون سندى ذكر مى‌نمايم. پس بعد از آن كه اين قنوت‌ها را نوشتم، در كتاب عمل سه ماهه رجب و شعبان و رمضان تاليف احمد بن محمّد بن عبد اللَّه عبّاس رحمه اللَّه سندهاى اين قنوت‌ها را يافتم كه: احمد بن محمّد گفته است كه: حديث نمود به من ابو الطيب حسن بن احمد بن محمّد بن محمّد بن عمر بن عبد اللَّه صبّاح قزوينى و ابو الصبّاح محمّد بن احمد بن عبد الرحمن بغدادى كه هر دو نويسنده بودند، گفتند كه در حضور شيخ ما فقيه‌[4] جماعت، احوال مولاى ما حضرت ابى محمّد امام حسن بن امير المؤمنين 8 مذكور شد، پس مردى از اولاد طالب گفت كه: مردمان بر آن حضرت عيب مى‌نمايند و اعتراض مى‌كنند و مطالبه مؤاخذه مى‌نمايند از جهت تسليم نمودن و بازگذاشتن آن حضرت امر خلافت را به معاوية بن ابى سفيان.

پس شيخ ما گفت كه من مى‌دانم كه امر و شأن مولاى ما ابا محمّد 7 بزرگ‌تر و مرتبه او بلندتر و عصمت و امامت و حجّت او واضح‌تر است از آن كه در كار آن حضرت سرزنش سرزنش‌كنندگان قدح كند يا بر او شكّ شكّ‌كنندگان و توهّم‌

[1] -رقاب جمع رقبه است و آن به معنى گردن است و كنايه از شخص انسان است از باب نام نهادن چيزى به اسم بعض آن، همچنان كه گويند آزاد نمود فلان شخص رقبه‌اى را يعنى آزاد نمود بنده‌اى را، خواه غلام باشد يا كنيز. و اللَّه يعلم

[2] -اشاره است به جنگ خندق كه ابو سفيان با ده هزار كس از قبايل عرب به جنگ پيغمبر 6 آمده بودند، پس جناب اقدس الهى بادى را در شبى تاريك و سرد بر ايشان فرستاد كه خاك بسيار بر صورتهاى ايشان ريخت و آتش ايشان را خاموش نمود و ديگهائى كه در بار بود همه سرازير گرديد و ميخهاى خيمه كنده شد، و هزار فرشته بر ايشان فرستاد كه اسبهاى ايشان را رم دادند و بر هم زدند و در دلهاى ايشان ترس و خوف را انداخت، پس همگى گريختند بدون آن كه جنگ نمايند. و اللَّه يعلم

[3] -يعنى اى گشاينده درهاى رزق بر بندگان، يا اى گشاينده درهاى خير و احسان، يا اى گشاينده درهاى هر چيز كه بسته شده باشد و نتوان كه داخل آن شدن و مرتكب آن گرديدن بدون يارى نمودن تو. و اللَّه يعلم

[4] -يعنى فقيه و دانا كه مفتى بود و ما بين مردمان محاكمه مى‌نمود. و اللَّه يعلم