ترازو و سبكى اعمالم، صراط و لغزش بر آن، روز قيامت و ترسش يارى فرما و از تو تقاضاى قبولى عمل پيش از به پايان رسيدن مهلت دارم، توانى در گوش و چشم و انجام آن عمل صالحى كه مرا آموختى و فهماندى، دارم به درستى كه تو خداى جليل هستى و من بنده ضعيف هستم و فاصله بين ما چقدر دور است اى بسيار دوست اى منّت گذارنده اى دارنده جلالت و بخشندگى و درود فرست بر كسى كه او را بما فهماندى و او وسيله (ارتباطى) نزديكتر ما با توست اى خداى ما و او محمد و خاندان و عترت پاكيزگان او مى‌باشند].[1] ابن طاوس گويد كه: من در كتاب اصطفا چگونگى بهم خورد شهرهاى خلفاء بنى عبّاس را ذكر نموده‌ام تا آنكه ولادت حضرت امام محمّد مهدى صلوات اللَّه عليه تمام شد و آن حضرت بوجود آمدند و اين حكايت مشروحا در جزو سيم از كتاب تاريخ تنوخى در قصه فتنه‌ها و حادثه‌هائى كه در ايّام معتمد خليفه حادث شدند مذكور است و همچنين مفصّلا در جزو سيّم از كتاب «اخبار الوزراء» تاليف محمّد بن عبدوس جهشيارى در مبحث خبرها و قصه‌ها وزراء معتمد خليفه نيز مذكور است. و ايضا مشروحا در كتاب «وزراء» تاليف فتى خسرو پسر رستم بن هرمز در مبحث ذكر عبد اللَّه بن يحيى بن خاقان مذكور است.

و ايضا ابن طاوس گويد كه من اين روايتها را در كتاب اصطفا در خبرها و حكايتهاى پادشاهان و خليفه‌ها ذكر نموده‌ام.

فصل:

و نصر بن علىّ جهنى [جهضى خ. ل.]، كه يكى از معتمدين علماء اهل سنّه بوده و او را خطيب در تاريخ خود مدح نموده است و خطيب از جمله جماعتى بوده كه عداوت اهل بيت : را در تصنيف خود ظاهر مى‌نموده‌اند. در حكايت ولادت ائمه : ذكر نموده كه از جمله دليلها بر جلالت قدر ائمّه : آن حديثى است كه از امام حسن بن علىّ عسكرى روايت شده كه در وقت ولادت حضرت امام محمّد مهدى فرمودند و ايشان را به «مؤمّل» (يعنى چشم داشت داشته شده و انتظار كشيده شده) ناميدند اين را كه ظالمين اراده داشتند كه مرا بكشند تا آنكه نسل من مقطوع گردد، قدرت خداى قادر را چگونه ديدند؟

فصل:

و ايضا از حضرت امام علىّ نقى 7 مروى است كه اگر ما در سخن گفتن اذن مى‌يافتيم هر آينه شكها برطرف مى‌شد و خداى تعالى آنچه را كه مى‌خواست، مى‌كرد.

م: دعاهاى حضرت امام محمّد مهدى 7‌

ذكر آنچه ما آن را از دعاى مولاى ما حضرت امام محمّد مهدى صلوات اللَّه و سلامه عليه اختيار نموديم.

1- ابن طاوس عليه الرّحمة گويد كه در كتاب كهنه‌اى كه نام مصنّف آن مذكور بود كه حسن بن علىّ بن هند است و آنكه آن‌

[1] -اين دعا در اين نسخه نبود و از نسخه بدل مهج الدعوات در اينجا نقل شد. ناشر