است بر من گرانى آن و وارد شده است به من از آن آنچه كه دشوار كرده است مرا بر داشتن آن و به قدرت خود وارد ساخته‌اى بر من آن امر را و به پادشاهى خود متوجه گردانيده‌اى تو آن را به سوى من پس نيست باز گرداننده‌اى بر آنچه را كه وارد ساخته‌اى آن را و نه آسان‌كننده‌اى براى آنچه دشوار نموده‌اى تو آن را و نيست برگرداننده‌اى مر آنچه را كه متوجّه ساخته‌اى تو آن را و نه گشانيده‌اى مر آنچه را كه بسته‌اى تو آن را و نيست كه ببندد آنچه را كه گشوده باشى تو آن را و نيست يارى‌كننده‌اى براى كسى كه يارى نكرده باشى تو او را مگر تو، رحمت فرست بر محمد و بر آل محمّد و بگشاى براى من در رحمت را به احسان خود و برگردان از من غلبه نمودن اندوه را به قوّت خود و برسان به من نيكوئى‌[1] ديدن را در آنچه شكوه آن كرده‌ام و بچشان به من [و روزى گردان مرا][2] شيرينى كار را در آنچه طلب نموده‌ام از تو و ببخش مرا از نزد خود خلاصى و راحتى را زود و بگردان براى من از نزد خود بيرون رفتنى از اين بلا بى‌تعب و مشغول مگردان مرا به سبب اندوه از رعايت كردن واجب‌هاى تو[3] و از به جا آوردن سنت‌هاى تو پس به تحقيق كه دلتنگ شده‌ام من به سبب آنچه نازل شده به من از روى ناتوانى و پير شده‌ام من در حالى كه متلبسم به ستايش تو آنچه كه وارد شده است بر من از بى‌صبرى و حال آنكه تو قادرى بر برطرف كردن آنچه را كه مبتلا شده‌ام من به آن و بر دفع كردن آنچه را كه افتاده‌ام من در آن پس بكن اين كار را به من و اگر چه نيستم من سزاوار آن كه وارد شود از جانب تو اى صاحب عرش بزرگ و اى صاحب بخشش بسيار پس توئى قادر اى رحم‌كننده‌ترين رحم‌كنندگان مستجاب كن دعاى مرا اى پروردگار عالميان ابن طاوس گويد كه: و به تحقيق كه ما در كتاب «فلاح و نجاح» در عمل هر شبانه روز و در كتاب «زهرة الرّبيع» در ادعيه ايّام هفته از دعاهاى حضرت امام علىّ نقى 7 ذكر نموديم آن قدر كه كافى است از براى كسى كه به آنها عمل نمايد.

ل: دعاهاى حضرت امام حسن عسكرى 7‌

ذكر آنچه ما آن را از دعاهاى مولاى ما حضرت امام حسن عسكرى صلوات اللَّه عليه اختيار نموديم.

بدان بدرستى كه من از آن حضرت پيش از اين در اين كتاب دعاهائى را ذكر نمودم كه از براى صاحبان عقل كافى است. در

[1] -يعنى چنان كن كه در اين بلائى كه شكوه نموده‌ام به تو نيكوئى را ببينم يعنى مبدل گردان بدى آن را به خوبى. و اللَّه يعلم

[2] -يعنى و بچشان به من در اين طلبى كه از تو نموده‌ام لذت و شيرين آن را تا پيوسته از تو طلب نمايم و متوسل به ديگرى نگردم. و اللَّه يعلم

[3] -يعنى چنان مكن كه به سبب غم و اندوه بسيار باز ايستم و بجاى نياورم عبادتهاى واجب و سنت ترا. و اللَّه يعلم