4- حرزهاى مولايمان امير المؤمنين 7‌

الف: حرز مبارك جهت همه آزارها كه از حضرت امير المؤمنين 7 منقول است. روايت شده از عبد اللَّه [على خ. ل.] بن عبد الصّمد كه گفت: حديث نمودند مرا جماعتى از اهل مدينه از ثقفى كه گفت: حديث نمود ما را يوسف، از حسن بن وليد و او از عمرو [عمر خ. ل.] بن محمّد شيبانى، از ابراهيم بن عبد الرحمن كوفى، از محمّد بن فضيل بن عرفان بن عمران كه گفت:

حكايت كرده ما را اسماعيل بن جوير [جويبر خ. ل.] از ضحّاك، از ابن عبّاس رضى اللَّه عنه كه در خدمت امير المؤمنين علىّ بن ابى طالب 7 نشسته بودم. پس بر آن حضرت مردى داخل شد كه رنگ او متغيّر بود و گفت: يا امير المؤمنين بدرستى كه من مردى عليل و اكثر اوقات صاحب دردم، پس به من دعائى را تعليم نمائيد كه به بركت او شفا يابم. پس حضرت فرمودند كه: ترا دعائى تعليم نمايم كه آن را جبرئيل 7 به پيغمبر 6 در بيمارى حضرت امام حسن و امام حسين عليهما السّلام تعليم نموده است و آن اين است: اى خداى من هر وقت كه بخشيدى بر من نعمتى را كم است از براى تو نزد آن نعمت شكر من، و هر آنگاه كه امتحان نموده مرا به بلائى كم است از براى تو نزد آن صبر من.

پس اى شخصى كه قليل است شكر من نزد نعمتهاى او پس محروم نساخته‌اى مرا و اى كسى كه كم است صبر من نزد بلاى او پس ترك ننموده‌اى يارى مرا، و اى كسى كه ديده است مرا بر گناهان پس رسوا نكرده است مرا، و اى شخصى كه ديده است مرا بر خطاها پس عقاب ننموده است مرا بر آنها، رحمت فرست بر محمّد و آل محمّد و بيامرز از براى من و شفا بده مرا از بيمارى من [از اين بيمارى، بيمارى من اين‌] بدرستى كه تو بر همه چيز قادرى.

ابن عبّاس گفت: بعد از يك سال آن شخص بيمار را ديدم كه خوب شده بود و رنگى داشت در نهايت خوبى و سرخروئى و مرا گفت كه: نخواندم خداى خود را در حالت بيمارى به اين دعا مگر كه شفا يافتم و در هيچ دردى نخواندم مگر آن كه از آن درد نجات يافتم و داخل نشدم بر هيچ پادشاهى كه مى‌ترسيدم از جور او، مگر آن كه خداى تعالى جور او را از من دفع كرد.

ب: حرز ديگر از براى امير المؤمنين 7. آن حضرت مى‌نوشت اين حرز را و بر بازوى راست مبارك خود مى‌بست و آن اين است:

ابتدا مى‌كنم به نام خداى بخشنده مهربان‌