2- دعائى كه پيغمبر 6 در روز جنگ احد خواندند:

ابن طاوس گويد كه روايت كرده شديم ما به سندهاى خود تا محمّد بن حسن صفّار كه او نقل نمود به اساتيد خود از حضرت امام جعفر صادق 7 و از غير ايشان در جنگ احد كه چون مردم از پيغمبر 6 متفرّق و پراكنده شدند يعنى همگى گريختند و آن حضرت را تنها گذاردند پس اين دعا را خواندند:

خداوندا از براى توست سپاس و به سوى توست شكوه و توئى مدد طلب كرده شده.

پس جبرئيل 7 نازل شده و عرضى كرد: اى محمّد! بخدا قسم به تحقيق دعائى را كه ابراهيم 7 هنگامى كه در آتش انداخته شد و نيز يونس 7 وقتى در شكم ماهى بود، خواندى. سپس حضرت امام صادق 7 فرمودند كه پيغمبر 6 همچنين در هر دعايى مى‌خواندند: خداوندا بگردان مرا بسيار صبركننده‌[1] و بگردان مرا بسيار شكركننده‌[2] و بگردان مرا در پناه خود.

3- دعائى كه حضرت رسالت پناهى 6 در شب احزاب خواندند:

ابن طاوس گويد اين دعا را از كتاب دعا و ذكر تاليف ابو الحسين بن سعيد نقل نمودم به سندهاى ما تا به او كه او روايت نموده از صفوان و او از علا ابن رزين، از محمّد بن مسلم، از حضرت امام محمّد باقر 7 كه فرمودند: پيغمبر 6 در شب احزاب‌[3] اين دعا را مى‌خواندند:

اى فريادرس اندوهناكان و اى برآورنده حاجت بيچارگان، برطرف نماى از من همّ مرا[4] و غمّ مرا و مكروه مرا پس بدرستى كه مى‌دانى حال مرا و حالت اصحاب مرا و كفايت نماى مرا از ترس دشمن من.

راوى گويد كه سپس در حديث خود اين دعا را فرمود:

پس بدرستى كه برطرف نمى‌كند اين را غير تو.

[1] -در بلاها و محنتها

[2] -در نعمتها و راحتها

[3] -جنگ خندق را احزاب از جهت آن گويند كه اجتماع نموده بودند قبايل عرب از قريش و جماعت حبشه و كنانه و اهل تهامه و يهودان بنى قريظه و بنى نظير موازى ده هزار كس و با يك ديگر متفق گشته به سركردگى ابو سفيان به محاصره مدينه آمده با مسلمانان جنگ نمودند. و اللَّه يعلم

[4] -همّ و غمّ هر دو به معنى اندوه است و فرق ميان هر دو سابقا مذكور شد. و اللَّه يعلم