اينها همه متاع دنيا است و آخرت ابدى نزد خداى تو مخصوص اهل تقوا است.»[1] نيز مى‌فرمايد:

وَ لا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّما نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ‌.

«آنها كه كافر شدند و راه طغيان پيش گرفتند تصور نكنند اگر به آنان مهلت مى‌دهيم به سود آنها است. ما به آنان مهلت مى‌دهيم كه بر گناهان خود بيفزايند و عذاب خواركننده‌اى براى آنها در پيش مى‌باشد.»[2] و در آيه ديگر مى‌فرمايد:

وَ إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَقاماً وَ أَحْسَنُ نَدِيًّا.

«و هنگامى كه آيات روشن ما بر آنها خوانده مى‌شود كافران به مؤمنان مى‌گويند: كدام يك از دو گروه (ما و شما) جايگاهش بهتر و جلسات انس و مشورتش زيباتر و بخشش او بيشتر است؟»[3] و در يك آيه بعد مى‌فرمايد:

قُلْ مَنْ كانَ فِي الضَّلالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمنُ مَدًّا؛ «بگو كسى كه در گمراهى كفر و ضلالت رفت خداوند رحمان به او مهلت و تمكن مى‌دهد.»

[1] - زخرف: 33 تا 35

[2] - آل عمران: 178

[3] - مريم: 73