فصل اين فصل در مورد نوحه سرايى براى مردگان است و اين كه نوحه سرايى اگر با سخن نيكو و راست باشد جايز است.

نوحه سرايى اولا؛ بايد با داد و فرياد و جزع و فزع نباشد و ثانيا؛ آنچه در مورد فضايل و مناقب آن مرده گفته مى‌شود راست باشد يا اين كه اعتماد داشته باشد كه راست است و گر نه اگر نوحه سرايى با داد و فرياد و جزع باشد يا آنچه در مورد فضايل آن ميت گفته مى‌شود دروغ باشد مسلم جايز نيست بلكه حرام است و باعث از بين رفتن اجر مى‌گردد. در اين زمينه نيز شواهد مختصرى از رفتار معصومين عليهم السّلام ذكر مى‌گردد.

از انس بن مالك روايت است كه گفت: چون از دفن پيغمبر 6 فارغ شديم حضرت فاطمه عليها السّلام نزد من آمد و گفت: اى انس! چگونه نفس شما را همراهى كرد كه خاك به صورت پيغمبر خدا 6 بريزيد؟

سپس گريست و فرمود:

«يا ابتاه اجاب ربّا دعاه يا ابتاه من ربّه ما ادناه.»

«اى پدر كه دعوت پروردگارت را اجابت كردى، چقدر به پروردگارت نزديكى»