حضرت فرمود:

«طوباك يا عثمان لم تلبّسك الدّنيا و لم تلبسها.»

«خوشا به حالت اى عثمان بن مظعون! كه دنيا تو را زير پوشش خود در نياورد و تو نيز زير پوشش دنيا نيامدى (يعنى دنيا نه توانست با زرق و برقش تو را بفريبد و تو نيز فريب زرق و برق آن را نخوردى).»[1]

گريه پيامبر 6 بر حالت سعد بن عباده‌

يكى از انصار به نام سعد بن عباده‌[2] سخت مريض شده بود،

[1] - عثمان بن مظعون يكى از اجلاى صحابه كبار و از خواص حضرت رسول خدا 6 است. حضرت او را بسيار دوست مى‌داشت، او مردى بسيار جليل القدر و عابد و زاهد بود بحدى كه روزها روزه داشت و شبها به عبادت مشغول بود و جلالت و شأنش زياده از آنست كه ذكر شود او در ذى الحجه سنه دوم هجرى در مدينه وفات كرد، مى‌گويند اول كسى است كه در بقيع دفن شد ..

وقتى كه ابراهيم فرزند حضرت رسول 6 وفات كرد. حضرت به فرزندش فرمود:

ملحق شو به سلف صالحت عثمان بن مظعون.

يكى از فرزندان امير المؤمنين 7 عثمان بود كه مادرش ام البنين است وقتى او متولد شد حضرت فرمود: او را به نام برادر خود عثمان بن مظعون نام نهادم و او در سن 21 سالگى در كربلا شهيد شد و شعار او موقع مقابله با دشمن اين بود:

[2] - سعد بن عباده يكى از بزرگان انصار و مرد كريمى بود او در جنگ عقبه و بدر شركت داشت و در فتح مكه پرچم دار بود و بعد از وفات رسول خدا 6 طايفه خزرجيان او را براى خلافت كانديدا كردند و در حالى كه مريض بود او را به سقيفه بردند و با ابو بكر و بعد با عمر بيعت نكرد، و در زمان خلافت عمر هنگامى كه از مدينه به طرف شام مى‌رفت در بين راه از ميان نخلستان او را تير زدند و كشتند و بعد نسبت دادند كه جنها او را ترور كردند و از قول اجنه شعرى درست كردند كه آنها گفته‌اند ما سعد را ترور كرديم.