و اين نهايت احسان و غايت امتنان است. (در اين زمينه احاديث و روايات بسيار است كه چند نمونه‌اى از آنها در اين باب ذكر مى‌گردد از جمله آنها) 1-

«قيل‌ انّ رسول اللَّه 6 مرّ بقوم فقال لهم: ما انتم عليه؟ فقالوا:

مؤمنون. فقال: ما علامة ايمانكم؟ قالوا: نصبر على البلاء و نشكر عند الرّخاء و نرضى بمواقع القضاء. فقال: مؤمنون بربّ الكعبة.[1]»

«پيامبر 6 بر عده‌اى گذر مى‌كردند. از آنان پرسيدند، شما چه كسانى هستيد؟ عرض كردند: مؤمنانيم، فرمود: علامت ايمانتان چيست؟ گفتند در وقت بلا صابريم و در هنگام نعمت و رخا شاكريم و به موارد قضا و قدر راضى هستيم.

حضرت فرمود: به خداى كعبه قسم كه مؤمنيد.» 2-

و قال النّبىّ 6: «اذا احبّ اللَّه عبدا «ابتلاه، فان صبر اجتباه، فان رضى اصطفاه.[2]»

پيامبر 6 فرمود: «چون خدا بنده‌اى را دوست بدارد او را در دنيا مبتلا مى‌گرداند، پس اگر صبر كرد او را برمى‌گزيند و اگر راضى و خشنود شد او را به مرتبه اصفيا مى‌رساند.»

عده‌اى در قيامت از قبرشان به طرف بهشت پرواز مى‌كنند

3- «

و قال 6‌ و اذا كان يوم القيامة انبت اللَّه تعالى لطائفة من امّتى‌

[1] - مجموعه ورام، ج 1، ص 229

[2] - همين مضمون در تحف العقول، ص 41