2- هنگام سفر، وسايل مختلفى را همراه بر مى‌داشت، از قبيل: شيشه روغن براى ماليدن به بدن، سرمه‌دان، قيچى، مسواك، شانه، نخ و سوزن خياطى، سوزن كفش دوزى و وصله‌زنى، تالباس‌هاى خود را بدوز دو كفش خود را پينه زند.[1]

3- هر گاه از مسافرت بر مى‌گشت ابتدا وارد مسجد مى‌شد و آنجا دو ركعت نماز مى‌خواند، سپس به خانه خود وارد مى‌شد.[2]

4- پيامبر خدا 6 محكم راه مى‌رفت، وقتى گام مى‌نهاد چنان راه مى‌رفت كه معلوم بود عاجز و خسته نيست. هر گاه از راهى مى‌رفت در بازگشت راه ديگرى را انتخاب مى‌كرد.

هر گاه مى‌خواست به جنگى برود، مقصد خود را از مردم پنهان مى‌داشت و از آن با كنايه صحبت مى‌كرد. در مسافرت‌ها هر گاه از بلندى سرازير مى‌شد: «سبحان اللَّه» مى‌گفت و چون به بلندى‌ها مى‌رسيد: «اللَّه اكبر» مى‌گفت.[3]

5- رسول اكرم 6 گاهى پياده و پابرهنه، بدون عبا و ردا راه مى‌رفت، تا آخرين نقطه مدينه براى عيادت مريض مى‌رفت، با فقيران همنشين و هم غذا مى‌شد، آنان را كه اخلاق نيكوترى داشتند مورد احترام قرار مى‌داد، ميان اهل شرافت، با نيكى كردن به آنان الفت ايجاد مى‌كرد، به‌

[1] سنن النبى، ص 115.

[2] همان، ص 119.

[3] همان، ص 110.