يَتَهَيَّأَ لَهُمْ وَيَتَجَمَّلَ».[1]

خداوند از بنده‌اش اين را دوست دارد كه هر گاه نزد برادران دينى اش بيرون مى‌رود، خود را براى آنان آماده و آراسته سازد.

اين شيوه سبب جذب و جلب ديگران مى‌شود و نفوذ دعوت تبليغى يك پيشوا را افزايش مى‌دهد.

آن حضرت با شانه، سر خود را شانه مى‌كرد. همسرانش مراقب و منتظر بودند كه وقتى از موهاى سر و صورت او مى‌ريخت، آنها را جمع مى‌كردند. تار موهايى كه گاهى نزد مردم به عنوان تبرك مانده بود از همان موها بود. وى گاهى روزى دوبار محاسن خود را شانه مى‌زد و پس از شانه زدن شانه را در جاى مخصوص خود مى‌گذاشت.[2]

2- خوشبويى‌

از نشانه‌هاى ديگر آراستگى، استفاده از عطريات و مواد خوشبو كننده است، كه هم عامل نشاط و روحيه خود شخص معطر است و هم به ديگران نشاط و مسرّت مى‌بخشد.

رسول خدا 6 آن قدر عطر و و مواد خوشبو كننده بر سر و صورت خود مى‌زد، كه گاهى جلوه و براقى آن در موهاى‌

[1] - بحار الانوار، ج 16، ص 249.

[2] - مكارم الاخلاق، طبرسى، ص 33.