وَيَخْرُجُونَ ادِلَّةً».[1]

افراد، براى درك فيض و طلب علم، شرفياب حضورش مى‌شدند و بى اينكه چيزى بچشند، متفرّق نمى‌شدند و چون برمى‌گشتند، راهنمايانى بودند!) هم بهره‌مندى مادى و هم تغذيه روحى و معنوى.

6- احترام به ديگران‌

پيامبر خدا 6 سعى مى‌كرد در حضور او حرمت اشخاص حفظ شود و احساس كرامت و عزّت كنند.

يكى از نمادهاى اين حرمت‌گذارى، مراعات حال تازه‌واردين و جادادن به آنان است. مردى وارد مسجد شد، در حالى كه پيامبر تنها نشسته بود. حضرت كمى جابه‌جا شد و براى او جا باز كرد. آن مرد گفت: يا رسول اللَّه! جا وسيع است. فرمود: حق مسلمان بر مسلمان ديگر آن است كه چون ديد مى‌خواهد كنار او بنشيند، برايش جا باز كند.[2]

از توصيه‌هاى آن حضرت اين بود كه هر گاه بزرگ يك قوم نزد شما آمد، به او اكرام و احترام كنيد: «اذا أتاكُم كَريمُ قَوْمٍ فَاكرِموهُ»؛[3] و خود نيز در عمل چنين رفتارى داشت.

[1] - سنن النبى، ص 15.

[2] - بحار الانوار، ج 16، 240

[3] - مكارم الاخلاق، ص 24