درس هجدهم: دورى از بيهودگى‌

آفرينش جهان بيهوده و بى هدف نبوده است، خداى توانا جهان را بر اساس حكمتى ارزشمند آفريده است. در قرآن مى‌فرمايد:

«وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما باطِلًا»[1]

ما آسمان و زمين و آنچه ميان آنهاست را به باطل و بيهوده نيافريده‌ايم.

در مورد آفرينش انسان نيز چنين است كه انسان براى هدفى والا آفريده شده و آفرينش او پوچ و بيهوده نبوده است. از اين رو، مى‌فرمايد:

«أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنا لا تُرْجَعُونَ»[2]

آيا مى‌پنداريد كه شما را بيهوده آفريده‌ايم و شما به سوى ما باز نمى‌گرديد؟

[1] - ص، آيه 27

[2] - مؤمنون، آيه 115