«يامَنْ هُوَ اقْرَبُ الَىَّ مِنْ حَبْلِ الْوَريدِ، يا فَعَّالًا لِمايُريدُ، يامَنْ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ، يامَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الْاعْلى، يا مَنْ هُوَ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىْ‌ءٌ»[1]

اى كسى كه از رگ گردن به من نزديكترى، اى كسى كه هر چه را بخواهى، انجام مى‌دهى واى كسى كه ميان مرد و قلبش حايل مى‌شوى و اى كسى كه در نظر اندازهاى برتر هستى واى آن كه به مانندش چيزى نيست.

3- صلوات فرستادن، امام صادق عليه‌السلام فرمود:

«لا يَزالُ الدُّعاءُ، مَحْجُوباً حَتَّى يُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِ مُحَمَّدٍ»[2]

دعا پيوسته محجوب است (ميان آن واجابتش حجاب و پرده اى حايل است)

تابرمحمد وخاندانش صلوات فرستاده شود.

دعاهاى ائمه عليهم السلام معمولًاهمراه با ذكر صلوات برمحمد وآل محمد و تكرار صلوات است.

4- شفيع قرار دادن انبيا، اوليا وصالحان‌

5- اقرار به گناه و تقصير، زيرا هر قدر انسان عابد و متقى باشد باز هم از انجام تكاليف بندگى بطور كامل ناتوان است تا چه رسد به عامه انسانها كه پر از لغزش و خطايند.

6- فروتنى در درگاه خدا با گشودن و بالابردن دستها به سوى آسمان و گريه وزارى كردن.

7- خواندن دو ركعت نماز قبل از دعا.

8- كوچك نشمردن دعا و بزرگ نشمردن حاجت.

9- عالى بودن همّت درخواسته‌ها.[3]

[1] - اصول كافى، مترجم، ج 4، ص 236

[2] - اصول كافى، ج 4، ص 247

[3] -^- به خاطر اهميت اين مطلب، درهمين درس در اين باره بطورجداگانه بحث خواهيم كرد