درس ششم: دعا (1)

«دعا» در لغت به معناى خواندن، حاجت خواستن و استمداد بوده‌[1] و در اصطلاح اهل شرع، گفتگو كردن با خداوند سبحان به شكل طلب حاجت و درخواست حلّ مشكلات از درگاه او يا به شكل مناجات و ذكر اوصاف جلال و جمال ذات پاكيزه اوست.[2]

دعا يكى از بهترين عبادتهاست و به عنوان عبادتى مستقل، داراى اجر و پاداش نيك مى‌باشد و گاهى نيز وسيله گشايش گِرِههاى بسته زندگى و حل گرفتاريها و مشكلات به الهام خدا و يارى او و سبب بر آورده شدن حاجتهاى دنيا و آخرت است.[3]

[1] - قاموس قرآن، ج 2، ماده دعو، اسلاميه

[2] - مصباح المنير، على مشكينى، ص 11، مقدمه، انتشارات ياسر، قم، با اندك تغيير

[3] - همان مدرك