جوانى يكى از نعمتهاى پرارج الهى و ازسرمايههاى بزرگ سعادت در زندگى
بشر شناخته شده و در اسلام به اندازهاى، مهمّ است كه روز قيامت از صاحبش، سؤال
مىشود كه چگونه آن را صرف كرده است گر چه دوران جوانى، خود قسمتى ازمجموع عمر
آدمى است، ولى اين قسمت از عمر، آن قدر ارزنده وممتاز است كه درباره آن بطور خاص،
پرسش مىشود.
پيامبر اكرم (ص) فرمود:
«انَّ الْعَبْدَ لا تَزُلُ قَدَماهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ حَتَّى
يُسْأَلَ عَنْ عُمْرِهِ فيما افْناهُ وَعَنْ شَبابِهِ فيما ابْلاهُ»[2]