درس شانزدهم: گذشت عمرو اغتنام فرصت (1)

قطارى وارد ايستگاه مى‌شود. مسافرين چند دقيقه مهلت دارند كه به كارهايشان برسند. آنان كه فرصت را غنيمت مى‌شمارند. براى تهيه خوراك و غذا و نظافت و نماز و غيره مى‌شتابند و پس از انجام كارها با آرامش دل برجايگاه خود باز مى‌گردند.

ولى آنهايى كه از اين فرصت استفاده نكرده وغافل بوده‌اند يا به كارها نمى‌رسند يا از قطار عقب مى‌مانند. پس از حركت قطار پشيمان مى‌شوند و پشيمانى سودى نخواهد داشت.

انسانها در اين دنيا مسافرانى هستند كه مقصد شان آخرت است. عمر انسان مانند آن قطار سريع السيرى است كه به سرعت مى‌گذرد و اين دنيا به منزله ايستگاه كه به انسانهاى مسافر، فرصت انجام كارهاى خويش را مى‌دهد تا براى خود، براى راهى طولانى كه در پيش دارند توشه‌اى برگيرند تا فردا پشيمان نشوند. پس بايد مراقب بود و از فرصتها استفاده كرد و از تباه شدن عمر و استعداد جلوگيرى كرد. به قول سعدى:

كاشكى قيمت انفاس بدانندى خلق تادمى چند كه مانده است، غنيمت شمرند