مزاج سبب سكر صوريست و انقهار آن به سبب سطوت غلبات نور شهود موجب سكر (معنو[1]) زيرا چه حقيقت نور (چنانك‌[2]) بورود ظلمت (ساتر[3]) مستتر مى‌گردد (بطلوع‌[4]) نور قاهر هم متوارى مى‌شود و محل سلطنت اين وارد در مبادى شهود بود اما چون حال (مشاهد[5]) از شائبه (تحول‌[6]) ايمن گردد و بطريق (تكرار و[7]) استقرار مقام سالك شود و حقيقت مشهود باستمرار (شهود[8]) انيس شاهد گردد[9] هر جزوى از (اجزاء[10]) وجود واجد بسبب حصول انس بوصول جنس باصل خود باز گردد و مجال جولان تصرفات حسى و (نفسى‌[11]) بشعاع نور عقل منور شود و باز تميز ميان متفرقات (محسوسات‌[12]) پيدا آيد و اين حال را صحو ثانى و جمع الجمع خوانند.

[شرح سروده‌ها]

چون اين مقدمات محقق گشت بعد ازين در شرح ابيات شروع كرده (اند[13]) بعون اللّه و حسن توفيقه.

[شربنا على ذكر الحبيب مدامة- سكرنا بها ان يخلق الكرم‌]

قال (رحمه‌[14]) اللّه:

بدان اى عزيز/ اوردنا اللّه و اياك‌ (مصانع‌[17]) زلال العرفان و جعلنا و اياك من اهل الايقان‌ كه چون‌[18] حق جل و علا بمقتضاى جود افراد و اشخاص مراتب امكان را از ظلمت آباد نابود بصحراى وجود آورد و بعموم تجليات‌

[1] - معنويست.

[2] - چنان.

[3] - ساير.

[4] - و به ظهور.

[5] - مشاهده.

[6] - و نخوال.

[7] - ندارد.

[8] - ندارد.

[9] - و.

[10] - اجزاى.

[11] - نفس.

[12] - و محسوسان.

[13] - آيد.

[14] - رحمة.

[15] - من قبل.

[16] - الكريم.

[17]- ينابع( ينابيع؟).

[18]- حضرت.