صرف مينمود و به لهو و لعب و بازيهاى عادى بچگان التفات نميورزيد.

تحصيلات او در تحت رهنمايى خال او سيد علاء الدوله سمنانى صورت ميگرفت.

اول قرآن مجيد را حفظ كرد و بعدا علوم مروجه و متداوله را از خال خود فرا گرفت‌[1] علاء الدوله او را بمحبت تمام ياد ميداد و تبحر سيد در علوم اسلامى از آثار او پيداست و اساس اينكار را آن مرد سمنانى گذارده بود.

در خدمت اخى على دوستى‌

حضرت علاء الدوله براى سلوك باطنى على همدانى را در خدمت مرد متقى ابو البركات تقى الدين اخى على دوستى يا دوسى‌[2] (م- 722 يا 734 ه) فرستاده بود اين مرد از فتيان و صوفيه بوده و يكى از مريدان علاء الدوله. حضرت علاء الدوله نسبت به على دوستى احترام و محبت زياد ابراز ميفرمود و وقتى گفته است: «... على دوستى ما را مريدى و شاگردى است كه صد هزار شيخ و استاد را شيخ و استاد است ... على دوستى از محبوبان ماست».[3] پس اين مرد يكى از بهترين افرادى بود كه از علاء الدوله تربيت يافته‌اند.

چون سن على همدانى در تربيت اخى على دوستى به دوازده سال رسيد او در احوال و حركات جالب استاد خود مى‌نگريست. ميديد كه استادش بخلوت ميرود و آنجا چيزى ميخواند و سرش را مى‌جنباند. روزى سيد از اخى على پرسيد كه اين چه كار است كه انجام ميدهيد؟ اخى جواب داد كه ذكر ميگويد.

سيد دوباره پرسيد كه آيا «ذكر» گفتن با سر جنباندن تعليم ارتباطى دارد؟ اخى شيخ جواب داد: «آرى مرا شيخ محمود مزدقانى چنين تعليم داده است». على همدانى بعد از تامل كوتاه، از استادش خواهش كرد كه او را هم «ذكر» بياموزد و استادش خواهش او را بقرين قبول داشت. سيد تا سه روز مرتبا با شيخ خود

[1]- سيد علاء الدوله بيابانكى سمنانى را از آن روز كه شغل دولتى ترك كرده و وارد وادى عرفان گرديده بيشتر علاء الدين ميگفته‌اند و در خلاصة المناقب هم‌چنين آمده است( برگ 4 الف).

[2]- ميگويند اين كلمه دوسى است و آن طائفه‌اى است در سمنان( شرح احوال و افكار و آثار شيخ علاء الدوله سمنانى، ص 58).

[3]- خ- م( لا) برگ 12.