المسير اليكم لاوقعنّ بكم وقعة لا يكون يوم الجمل اليها كلعقة لاعق» نامه 29 389 يعنى اگر بار ديگر مرا ناچار كنيد كه به بصره برگردم جريانى براى شما پيش مى‌آورم كه واقعه جمل در مقابل آن مانند ليسيدن انگشت باشد.

درباره اهل بيت : فرموده: «هم موضع سرّه و لجاء امره و عيبة علمه» خ 2 47 «لجاء» پناهگاه، آنها محلّ اسرار خدا و پناهگاه امر خدا و ظرف علم خدا هستند

لجب

تلاطم موج دريا. فرياد و صداى برخاسته:

«لجب البحر لجبا: هاج موجه. لجب الجيش: صاحوا»

سه مورد از آن در «نهج» آمده است، درباره جهنم فرموده: «و باب قد اطبق على اهله فى نار لها كلب و لجب و لهب ساطع و قصيف هائل» خ 109 162 و شدّت يافته حرارت آن در دربى كه بر اهل آن بسته شده در آتشى كه پرهيجان است و غرّنده و داراى شعله بلند شده و فريادى وحشتزا (نعوذ بالله من النار) درباره صاحب رنج فرموده: «و قد سار بالجيش الذى لا يكون له غبار و لا لجب...» خ 128 185 يعنى لشكرى كه نه گرد و غبار دارد و نه صداهاى برخاسته و بلند شده، مشروح آن در «حمحمه» گذشت. و نيز درباره آتش (اعاذنا الله منها) فرموده: «و نار شديد كلبها عال لجبها، متغيّظ زفيرها...» خ 190 282 «كلب» ديوانگى و هار شدن سگ است اطلاق آن بر آتش بواسطه هيجان و فوران آن است، يعنى آتشى كه فوران آن شديد و فرياد آن بلند صفير آن خشمگين است

لجج

لجاج و لجاجت: ادامه عناد:

«لجّ الرجل لجاجا و لجاجة: تمادى فى العناد»

لجّه به معنى آب بزرگ است «لجّة البحر» حركت امواج درياست «بحر لجّى» درياى بزرگ و متلاطم. مواردى از آن در «نهج» آمده است، درباره جريان صفّين به شهرهاى اسلامى نوشت: «فمن تمّ على ذلك منهم فهو الذى انقذه الله من الهلكة و من لجّ و تمادى فهو الراكس الذى ران الله على قلبه» نامه 58 448 آنكه از آنها بر اين گفتار پايدار ماند او كسى است كه خدا از هلاكت نجاتش داده و هر كه لجاجت كرد و در آن اصرار ورزيد او عهد شكنى است كه خداوند بر قلبش زنگ و تيرگى گذاشته است.