نبأة (مثل وحشت) صداى خفى و آهسته، چنانكه فرموده: «بنا اهتديتم فى الظلماء... وقر سمع لم يسمع الواعية و كيف يراعى النبأة من اصمّته الصبحة... خ 4 51 گويا در مقام ملامت فرموده است، يعنى به وسيله ما اهل بيت در تاريكى هدايت يافتيد و به نور ايمان آمديد، كر باد گوشى كه بانگ بلند را نشنود، چطور صداى آهسته بشنود و در گوش گيرد، آنكه صيحه و بانگ بلند او را كر كرده است، گويا منظور از واعية و صيحه فرموده‌هاى قرآن و رسول خدا 6 و از «نبأة» كلمات خود آن حضرت است

نبى‌ء

پيامبر. اين كلمه اگر به معنى فاعل باشد معنايش خبر دهنده است كه پيامبر از جانب خدا خبر مى‌دهد، و اگر به معنى مفعول باشد معنايش خبر داده شده است كه نبىّ از جانب خدا خبر داده مى‌شود، ولى ظاهرا مراد معناى اوّل است كه اهل لغت گفته‌اند:

«النبىّ: المخبر عن الله»

اين لفظ به صورت مفرد جمع دفعات در «نهج» آمده است.

نبوّت: مصدر است به معنى پيامبرى، راجع به اينكه در كوه «حراء» با رسول خدا صلى اللّه عليه و آله بوده مى‌فرمايد: «و لقد كان يجاور بحراء فاراه و لا يراه غيرى... ارى نور الوحى و الرسالة و اشمّ ريح النبوة» خ 192 301

نبت

نبت و نبات مصدر هستند و نيز به هر چه از زمين رويد اعم از درخت و علف، نبت و نبات گفته مى‌شود، مواردى از آن در «نهج» آمده است، به اصحابش فرموده: «قد اصطلحتم على الغلّ فيما بينكم و نبت المرعى على دمنكم...» خ 133 192 «نبت» در اينجا فعل ماضى و به معنى روئيدن است يعنى: بر كينه قديم و ثابت اتفاق كرده‌ايد و چراگاه بر سرگينهايتان روئيده است رجوع شود به «دمن» درباره علم فرموده: «فبادروا العلم من قبل تصويح نبته...» خ 105 152 «تصويح» به معنى خشك شدن و خشك كردن است، يعنى مبادرت كنيد به علم قبل از خشك شدن گياه آن، كه ديگر نتوانيد آنرا زنده كنيد

مبنت (مثل منطق) اسم مكان به معنى محل نبت و روئيدن است درباره رسول خدا 6 فرموده: «مستقرّه خير مستقرّ و منبته اشرف منبت» خ‌