(1)

«ت»

(2)

تاراء:

جايى است ميان مدينه و تبوك كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله را در آنجا مسجدى بوده است. اينكه گفته‌اند: «در آنجا مسجدى است» معنايش اين نيست كه پيامبر مسجدى ساخته، بلكه مرادشان اين است كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله در آن محل نماز خوانده و از آن پس مردم آن مكان را مسجد و مصلّى قرار داده‌اند.

[تأزير:

نام ديگر شاذروان است. وجه تسميه آن، اين است كه شاذروان مانند ازار براى كعبه است.[1]]

(3)

تبار:

جايى است در شش ميلى خيبر در راه مدينه. در داستان ازدواج پيامبر صلّى اللّه عليه و آله با صفيه، از اين محل نام برده شده است.

(4)

تباله:

(به فتح تاء)، واديى است داراى روستاها و آب و نخلستان، واقع در دويست كيلومترى جنوب شرقى طائف، در منطقه تهامه عسير. همچنين تباله شهرى است. گفته مى‌شود: مردم تباله و جرش بدون آنكه جنگى صورت گيرد، اسلام آوردند و پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله زمين‌هاى اين دو شهر را به ساكنانشان واگذار كرد.

تباله و جرش در سال دهم هجرت فتح شد ...

در كتاب‌هاى قديمى آمده است:

تباله جايى است در سرزمين يمن ...

در گذشته، نام يمن، جنوب عربستان سعودى را در بر مى‌گرفت. عرب‌ها به نام اين شهر مثل مى‌زنند و

______________________________
(1). مصباح المنير، ص 307، ماده «شذر».

[1] . مصباح المنير، ص 307، ماده« شذر».