خشب واقع شده است. حدس مى‌زنم همان «بلكثه» باشد.

(1)

بلدح و بلادح:

واديى است در مكه مكرّمه.

در حديث آمده است: پيامبر صلّى اللّه عليه و آله پيش از آنكه بر ايشان وحى نازل شود، در پايين پاى بلدح به زيد بن عمرو بن نفيل برخورد كرد.

(2)

بلقاء:

ناحيه‌اى است در اردن كه شهر عمان در وسط آن قرار گرفته است.

مشهورترين شهرهاى آن عبارتند از:

عمّان، سلط، مأدبا و زرقاء. بلقاء از غرب مشرف بر غور اردن مى‌باشد.

(3)

بلكثه:

در ميان جاهايى كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله به اقطاع عوسجة بن حرمله جهنى داد، از اين محل نام برده شده است. بلكثه در بطن اضم، بين ذو المروه و ذو خشب، در بلاد جهينه از سرزمين ينبع واقع شده است.

(4)

بلىّ بن عمرو

: قبيله‌اى است قحطانى كه در شمال جهينه (ينبع) تا عقبه (گردنه) ايله، واقع در كرانه شرقى بحر قلزم (درياى سرخ) زندگى مى‌كردند. از جمله ديار ايشان است: وادى القرى و تبوك. دامنه زيستگاه اينان تا شرق اردن و فلسطين (در بئر السبع) امتداد داشت؛ از جمله در:

تيماء، جزل، ذات السلاسل، سقيا، غرّان، امج و ... (در شمال عربستان سعودى).

(5)

بواط:

كوهى است از كوه‌هاى جهينه در ناحيه رضوى (ينبع) پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله در ماه ربيع الاول سال دوم هجرى براى تعقيب قريش تا «بواط» پيش رفت اما به كاروان قريش دست نيافت و به مدينه بازگشت.

در برخى روايات «ابواط» آمده است.

(6)

بواطان:

دو كوه‌اند كه سرهاى آنها از هم جداست اما تنه و ريشه واحدى دارند.

در ميان اين دو كوه، گردنه (ثنيّه) اى است كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله هنگامى كه رهسپار غزوه ذو العشيره بود، از آنجا عبور كرد.

(7)

بوانه:

(به ضمّ باء)، تپه‌اى است در پشت ينبع، نزديك به ساحل دريا. در حديث آمده است: در زمان پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله، مردى نذر كرد كه شترى را در بوانه قربانى كند. خدمت پيامبر آمد و عرض كرد: من نذر كرده‌ام كه در بوانه شترى را قربانى كنم. حضرت پرسيد: آيا در آنجا بتى از بت‌هاى جاهليت هست كه مردم آن را مى‌پرستند؟ عرض كردند: نه.