[باب بنى شيبه:

يكى از درهاى مسجد الحرام بوده كه در طرف «مسعى» قرار داشته و نيز به «باب بنى عبد شمس» و «باب السيل» معروف بوده است.[1]

از امام صادق عليه السّلام روايت شده كه بت «هبل» را امير مؤمنان عليه السّلام به دستور پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله از كعبه به زير آورد و آن را در آستانه «باب بنى شيبه» زير پاى زائران دفن كرد. از اين رو مستحب است كه حجاج از اين در وارد مسجد الحرام شوند تا هبل را كه معبود كفّار قريش بوده، زير پاى خود قرار دهند.

پس از توسعه مسجد الحرام و تخريب اين در، آستانه اين در به صورت طاقى در وسط مسجد باقى ماند و آنان كه مى‌خواستند به اين استحباب عمل كنند، از زير آن طاق عبور مى‌كردند؛ ولى بعدها آن هم تخريب شد و اكنون اثرى از آن بر جاى نمانده است.[2] و روزهاى جمعه به نشانه آن طاق، نزديك مقام ابراهيم عليه السّلام، در مقابل «باب السّلام»؛ يعنى در جايگاه «باب بنى شيبه» طاقى سيّار گذاشته مى‌شود و امام جمعه در آنجا به نماز جمعه مى‌ايستد.]

[باب بنى هاشم:

به گفته ازرقى اين در، از درهاى شرقى مسجد الحرام است و به آن «باب البطحاء» نيز گفته مى‌شود، ولى امروزه به «باب على عليه السّلام» معروف است.[3]]

[باب التّوبة:

- «باب الكعبه»]

(1)

باب جبرئيل:

يكى از درهاى مسجد شريف نبوى است.

(2)

[باب الرّحمه:

نام يكى از درهاى غربى مسجد النبى صلّى اللّه عليه و آله است. در گذشته، آن را «باب السّوق» مى‌گفته‌اند؛ زيرا به سوى بازار گشوده مى‌شده است.

دليل نامگذارى اين در به «باب الرحمه» اين است كه وقتى پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله در مسجد به ايراد خطبه جمعه مشغول بود، مردى از «باب القضاء» وارد شد و عرض كرد: اى پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله! به واسطه خشك‌سالى، اموال ما از ميان رفت و ادامه زندگى برايمان دشوار شده است، دعا كن تا خداوند براى ما باران بفرستد.

______________________________
(1). ازرقى، ج 2، صص 33 و 87

(2). بلادى، ج 1، صص 170 و 171

(3). ازرقى، ج 2، ص 88

[1] . ازرقى، ج 2، صص 33 و 87

[2] . بلادى، ج 1، صص 170 و 171

[3] . ازرقى، ج 2، ص 88