يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَخُونُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ وَ تَخُونُوا أَماناتِكُمْ ...؛[1] در مورد پذيرش توبه ابو لبابه نازل شد. «امّ سلمه» مى‌گويد: در سحرگاه، آن حضرت را خندان ديدم، علت خنده او را پرسيدم.

فرمود: ابو لبابه بخشوده شد؛ امّ سلمه اين مژده را با اجازه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله به او داد. به دنبال آن، مردم به سوى او هجوم آوردند تا از ستون بگشايند، ليكن ابو لبابه به آنها گفت: به كسى جز پيامبر صلّى اللّه عليه و آله اجازه اين كار را نمى‌دهم.

«فجاءت فاطمة [عليها السّلام‌] حتّى تحلّه، فقال: لا، حتّى يحلّنى رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله، فقال صلّى اللّه عليه و آله: إنّما فاطمة بضعة منّى»؛ «حضرت فاطمه عليها السّلام براى گشودن او آمد ولى ابو لبابه گفت: خير، بايد پيامبر صلّى اللّه عليه و آله مرا بگشايد. پيامبر صلّى اللّه عليه و آله به او فرمود: همانا فاطمه پاره تن من است. (يعنى اگر او تو را مى‌گشود، مانند آن بود كه من تو را گشوده‌ام.) تا آنكه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله براى اقامه نماز صبح از خانه بيرون شد و او را گشود.

به روايتى، پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله بيشترين نوافل خود را در كنار اين ستون مى‌گزارد و پس از نماز صبح در كنار آن مى‌نشست و مستضعفان و مستمندان و كسانى كه جايگاهى جز مسجد نداشتند، گردش جمع مى‌شدند و تا طلوع آفتاب با آنان به گفتگو مى‌نشست و آياتى كه در آن شب بر وى نازل شده بود، بر ايشان تلاوت مى‌كرد.

بزرگان و ثروتمندان، از اين وضع رنجيده شده و از آن حضرت خواستند تا آنان را از دور خويش دور كند و با آنها ننشيند و در اين رابطه اين آيه شريفه نازل شد: وَ لا تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ ...؛[2] «و كسانى را كه صبح و شام خدا را مى‌خوانند و جز ذات پاك او هدفى ندارند، از خود دور مكن ...»[3]

5. استوانه تهجّد:

اين ستون پشت خانه حضرت فاطمه زهرا عليها السّلام در قسمت شمالى آن قرار دارد و در آنجا محراب كوچكى است كه در برابر باب جبرئيل عليه السّلام واقع است.

______________________________
(1). انفال: 27، «اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد به خدا و پيامبر صلّى اللّه عليه و آله خيانت نكنيد و در امانت‌هاى خود خيانت روا نداريد.»

(2). انعام: 52

(3). وفاء الوفا، ج 2، صص 445- 442

[1] . انفال: 27،« اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد به خدا و پيامبر صلّى اللّه عليه و آله خيانت نكنيد و در امانت‌هاى خود خيانت روا نداريد.»

[2] . انعام: 52

[3] . وفاء الوفا، ج 2، صص 445- 442