رفت. جسدش را در همانجا به خاك سپرد و خود چند روزى در آنجا اتراق كرد و از اين رو، به نام وى ناميده شد.

(1)

معصّب:

بر وزن «محمّد»، نام جايى است در قبا و به گفته برخى، در «عصبه»، كه مهاجران نخستين در آنجا فرود آمدند.

(2)

معلاة:

- «مقبرة اهل المكّة».

(3)

معونه (بئر معونه):

ابو براء عامر بن مالك به مدينه نزد پيامبر صلّى اللّه عليه و آله آمد و به آن حضرت پيشنهاد كرد كه تعدادى از صحابه را براى دعوت مردم به اسلام بفرستد.

پيامبر صلّى اللّه عليه و آله چهل نفر را روانه كرد و آنان را در پناه و امان ابو براء قرار داد. هنگامى كه اين عده به بئر معونه رسيدند، عامر بن طفيل قبيله بنى سليم و ديگران را عليه آنان برانگيخت و آن چهل نفر را به قتل رساندند.

ابو براء عامر بن مالك عموى عامر بن طفيل بود، اما عامر بن طفيل امان و زنهارى را كه عمويش به آن افراد داده بود شكست.

چاه معونه در منطقه نجد، در سرزمين بنى سليم جاى دارد و از مدينه تا آن چهار منزل راه است.

(4)

مغمّس:

در داستان ابرهه و لشكركشى او به مكه براى ويران كردن كعبه آمده است:

ابو رغال همراه ابرهه (براى راهنمايى او) آمد و او را در «مغمّس» فرود آورد و چون آنان را در آنجا فرود آورد، از دنيا رفت و عربها گورش را سنگسار كردند و آن همان گورى است كه اكنون مردم در مغمس آن را سنگسار مى‌كنند. مغمّس هنوز هم در شرق حرم مكه معروف است و از شرق، كوه كبكب مشرف بر آن مى‌باشد. راه مكه به طائف كه از نخله يمانيه مى‌گذرد، از حاشيه شمالى مغمس عبور مى‌كند و عرفه در انتهاى جنوبى مغمس واقع است. بنابراين، مغمّس در بيست كيلومترى شرق مكه قرار دارد.

(5)

مقاعد:

جمع «مقعد» (نيمكت، سكوى نشستن). در اين باره كه مقاعد چه بوده اختلاف نظريه است. بعضى گفته‌اند:

سكوهايى بوده در محل خانه عثمان.

بعضى ديگر گفته‌اند: جايى است در كنار در مسجد النبى و به قولى: سكوها و نيمكت‌هايى بوده در پيرامون آن. در حديث بخارى از اين مقاعد نام برده شده است. به احتمال زياد، مقاعد