اين كوه، يا از بين آن و كوه مخرئ، را ناخوش داشت.

(1)

مسيجيد:

در هشتاد كيلومترى مدينه در راه بدر واقع است و قبلا به نام «منصرف» خوانده مى‌شده است.

(2)

مشارف:

در خبر غزوه تبوك از اين مكان نام برده شده و محلّ گرد آمدن سپاه روم بوده است. ظاهرا در نزديك مؤته قرار داشت و مؤته يكى از روستاهاى شهر كرك است واقع در جنوب بلقاء. كرك در حدود 115 كيلومترى جنوب غربى عمّان قرار دارد و راهى از آن مى‌گذرد كه عقبه را به عمّان وصل مى‌كند. اين راه از معان نمى‌گذرد.

[مشاعر:

جمع مشعر است كه به محل عبادت گفته مى‌شود و به همين مناسبت به منا، مزدلفه و عرفات، مشاعر گفته مى‌شود.[1]]

(3)

مشترب:

راويان از اين مكان، در راه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله به غزوه ذو العشيره ياد كرده‌اند.

از سياق خبر درمى‌يابيم كه مشترب در اطراف مدينه بوده است.

(4)

مشربه:

بالاخانه‌اى بوده كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله وقتى از همسران خود كناره گرفت، در آن عزلت اختيار كرد.

ظاهرا اين بالاخانه در محل خانه‌هاى همسران پيامبر صلّى اللّه عليه و آله بوده اما به اين خانه‌ها راه نداشته است.

(5) مشربه امّ ابراهيم: «مشربه» (به كسر ميم)، به معناى ظرف آب‌خورى است و با فتح ميم به معناى غرفه يا بالاخانه مى‌باشد و جمع آن «مشارب» است، به معناى بالاخانه‌ها.

بعضى گفته‌اند: مشربه به معناى بستان است. ظاهرا مشربه امّ ابراهيم بالاخانه‌اى بوده در يك بستان كه يكى از صدقات پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در منطقه عوالى مدينه بوده است. امّ ابراهيم: همان ماريه قبطيه است كه ابراهيم، فرزند پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله را در آن بالاخانه به دنيا آورد.

گفته‌اند: چون عايشه نسبت به ماريه حسادت مى‌كرد، پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله او را در يكى از صدقات خود در عوالى ساكن كرد و ابراهيم در آنجا متولّد شد.

______________________________
(1). صحاح 2، ص 698 ماده «شعر»؛ طريحى، ج 2، ص 517؛ بلادى، ج 8، ص 164

[1] . صحاح 2، ص 698 ماده« شعر»؛ طريحى، ج 2، ص 517؛ بلادى، ج 8، ص 164