از نسبت «مدنى» استفاده مى‌شود و براى غير انسان از نسبت «مدينى».

(1)

نام‌هاى مدينه:[1]

- محمد بن يحيى، به نقل از عبد العزيز بن عمران، از ابو يسار، از زيد بن اسلم نقل كرده كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله فرمود: مدينه ده اسم دارد: مدينه، طيبه، طابه، مسكينه، جبار، محبوره، يندد و يثرب.

- همو گفت: عبد العزيز از ابن موسى، از سلمه مولى منبوذ، از عبد اللّه بن جعفر بن ابى طالب خبر داد كه: خداوند مدينه را الدار و الإيمان ناميده است.

او گفت: در حديث اول هشت نام آمده و در اين حديث هم دو نام. خدا بهتر مى‌داند كه اين دو نام اخير جزو آن هشت نام است كه در حديث اول ذكر شده و بنابراين مجموعا ده نام مى‌شود يا نه.

(2)- ابن يحيى گفت: پيوسته مى‌شنوم كه در تورات ده نام براى مدينه ذكر شده است و خدا بهتر مى‌داند. اين نام‌ها عبارتند از: مدينه، طيبه، طابه، طيّبه، مسكينه، عذراء، جابره، مجبوره، محبّبه و محبوبه.

- محمد بن يحيى بر ما حديث كرد كه: عبد العزيز بن محمد داروردى از ابو سهيل بن مالك، از پدرش، از كعب الاحبار برايم حديث كرده، گفت:

در كتاب خدا كه خداوند بر موسى نازل فرمود، آمده است: خداوند به مدينه گفت: اى طيبه، اى طابه، اى مسكينه، گنج‌ها را پذيرا مشو، تا بام‌هاى تو را از بام‌هاى ديگر آبادى‌ها بلندتر گردانم.

(3)- ابو عاصم از جويرية بن اسماء، از بديح، از عبد اللّه بن جعفر برايمان حديث كرده، گفت: پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله مدينه را طيبه ناميد.

- ابن ابى شيبه از زيد بن حباب، از موسى بن عبيده، از عبد اللّه بن ابى قتاده، از پدرش ما را حديث كرده، گفت: چون از غزوه تبوك آمديم، پيامبر صلّى اللّه عليه و آله فرمود:

اينجا طيبه است، پروردگارم مرا در آن ساكن گردانيد. ناخالصى اهل خود را مى‌زدايد همان گونه كه كوره آهنگرى ناخالصى آهن را مى‌زدايد. پس هر كس از شما به دمنده‌اى برخورد كرد با او

______________________________
(1). به نقل از تاريخ المدينه ابن شبّه.

[1] . به نقل از تاريخ المدينه ابن شبّه.