(1)

غميصاء

: مصغّر غمصاء است و غمصاء مؤنث اغمص مى‌باشد، به معناى كسى كه چشمش قى و چركابه مى‌دهد. و آن، مكانى است نزديك مكه كه بنو جذيمة بن عامر سكونت داشتند؛ همانان كه خالد بن وليد در روز فتح مكه كشتارشان كرد و اين خود داستانى دراز دارد.

(2)

غميم:

(به فتح اول و كسر دوم)، در لغت به معناى علف تر و سبزى است كه روى آن علف خشك باشد. نيز به معناى «مغموم» است؛ يعنى شى‌ء پوشيده شده.

گفته مى‌شود: كراع الغميم.- حرف كاف.

(3) «كراع الغميم» جايى است ميان مكه و مدينه كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله، ضمن شروطى، آن را به أو في بن مواله واگذار كرد. امروزه به نام «رقاء الغميم» معروف است و در شانزده كيلومترى سمت چپ كسى است كه از عسفان خارج مى‌شود.

(4)

غور:

به معناى زمين پست و نشيب مى‌باشد.

«غور تهامه» از همين معنا گرفته شده است. هرگاه كسى وارد سرزمين تهامه شود مى‌گويند: «قد أغار الرجل». غور هر چيز به معناى قعر و گودى آن است.

در اخبار آمده است: هيأت نمايندگى بنى نهد بن زيد نزد پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله آمدند و عرض كردند: اى پيامبر خدا، ما از غورى تهامه خدمت شما آمده‌ايم. نمى‌دانم چرا اين كلمه به صورت تثنيه آمده است؛ در حالى كه غور يكى است و جاها و اماكنى كه اين كلمه به آنها اضافه مى‌شود، متعدّد مى‌باشد؛ مثلا تهامه غورى دارد، يمن غورى دارد، عمان غورى دارد و ...

شايد علت اينكه آن را به صورت تثنيه آورده‌اند، اين باشد كه خواسته‌اند عموميت بدهند و بگويند از جاهاى متعددى آمده‌اند يا خواسته‌اند وسعت و گستردگى سرزمين خود را برسانند.

به هر سرزمينى كه به سمت درياى سرخ كشيده باشد، از عقبه در اردن گرفته تا مخا در يمن، تهامه مى‌گويند.

(5)

غوره:

(به فتح اول)، جايى است ميان اماكنى از نواحى يمامه كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله به تيول مجّاعة بن مراره داد.

(6)

غوطه دمشق:

سرزمين نشيب و پست پيرامون شهر دمشق را گويند كه يكى از