خرابه‌هاى عسقلان در ساحل دريا در سه كيلومترى غرب شهر مجدل واقع است. روستاى جوره، در 27 كيلومترى شمال غزه، در محل آن قرار دارد يا داشته است. در بيرون عسقلان، «وادى نمل» است كه گفته مى‌شود همان وادى النمل مذكور در قرآن كريم مى‌باشد.

(1)

عسيب:

كوهى است در شرق نقيع كه نخستين نشانه‌هاى نقيع از سمت بالاى آن مى‌باشد. بنا به نقل هجرى، پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در عسيب مسجدى داشته است.

(2)

عسير:

چاهى بوده در مدينة النبى متعلّق به ابو اميّه مخزومى. پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله نام اين چاه را به «يسيره» تغيير داد.

(3)

عشيره:

مصغّر «عشره» است. كلمه «ذو» به اين نام اضافه شده، گفته مى‌شود:

«ذو العشيره» كه در اين صورت، يكى از غزوات مشهور پيامبر صلّى اللّه عليه و آله منسوب به آنجاست. ذو العشيره: روستاى آبادى بوده در پايين ينبع النخل و بعدها به بارانداز حاجيان مصرى تبديل شد.

ذو العشيره، نخستين روستاى ينبع النخل از طرف ساحل است و در آنجا مسجدى وجود دارد كه مى‌گويند رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله آن را تأسيس كرده است.

جاسر مى‌گويد: اين محل، كه اكنون از ميان رفته، نزديك «عين البركة» بوده است. «عين البركة» كه هنوز هم معروف مى‌باشد، يكى از چشمه‌هاى ذو العشيره را تشكيل مى‌داده است.

(4)

عصبه:

(به ضمّ اول و فتح آن، هر دو، روايت مى‌شود و سكون صاد. بعضى‌ها به فتح عين و صاد ضبط كرده‌اند)، اين كلمه به صورت «مصعّب»- بر وزن محمّد نيز روايت مى‌شود. عصبه: منزلگاه بنى جحجبا بوده در غرب مسجد قبا. در قباى فعلى نيز ناحيه‌اى است، كه به همين نام خوانده مى‌شود.

(5)

عصر:

(به كسر اول و سكون دوم. به فتح اول و دوم نيز روايت مى‌شود)، كوهى است ميان مدينه و خيبر كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله هنگام رفتن براى خيبر از آن عبور كرد.

(6)

عصوين:

يا «عصوان» تثنيه «عصا» است.

به صورت «عضوين» نيز روايت مى‌شود.

در راه هجرت پيامبر از اين نام ياد شده است. بلادى بر اين باور است كه:

عصوان (تثنيه عصا)، دو آبراهه‌اند به نام‌هاى عصا اليمنى و عصا اليسرى كه‌