پيشين آن «خزبى» (بر وزن «كبرى») بود و پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله آن را به «صالحه» تغيير نام داد.

(1)

صحار:

شهرى است در كشور پادشاهى عمان. در خبر آمده است كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله با دو جامه بافت صحار احرام بست.

(2)

صحبان:

در شرح حال مجمّع بن حارثه، صحابى پيامبر صلّى اللّه عليه و آله، آمده است كه «ما، در صحبان بوديم ...». نامبرده اهل مدينه بوده است. شايد «صحبان» نزديك اطراف مدينة النبى بوده و يا تصحيف‌شده «ضحيان» باشد كه دژى بوده در نواحى قبا در مدينة النبى صلّى اللّه عليه و آله.

(3)

صخره:

مقصود صخره بيت المقدس است كه نخستين قبله مسلمانان بوده و يكى از سه مسجدى است كه سفر به آنها توصيه و ترغيب شده است. در حديث آمده است كه: «صخره و عجوه و شجره از بهشت هستند». «عجوه» گونه‌اى خرماى مرغوب و نيكوست و مقصود از «شجره» تاك يا درخت انگور است.

زمانى كه بيت المقدس به دست عمر بن خطاب فتح شد، محل صخره به زباله‌دانى تبديل گرديده بود و عمر دستور داد آنجا را از زباله و كثافت پاك كنند.

(4)

صخيرات:

مصغّر «صخره» است. اين كلمه به نام «ثمام» يا «يمام» اضافه مى‌شود.

«ثمام» به معناى گياه «يز» است. در اخبار غزوه بدر و غزوه ذات العشيره، از اين مكان ياد شده و آمده است كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله از آنجا عبور كرد.

«صخيرات» ميان سيّاله و ملل، در وادى غميس، در شمال غربى روستاى فريش، ميان مدينه و بدر، واقع شده است.

(5)

صداء:

قبيله‌اى قحطانى است كه نمايندگان آنها خدمت پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله رسيدند.

مكان اين قبيله بر من معلوم نشد.

(6)

صدقات النبى صلّى اللّه عليه و آله:

صدقه به معناى چيزى است كه به فقيران مى‌بخشند، يا در راه خدا به تهيدستان مى‌دهند.

ابن شبّه درباره اموال و صدقات پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله روايت كرده، مى‌گويد:

صدقات پيامبر صلّى اللّه عليه و آله اموالى بوده متعلق به مخيريق يهودى، كه اسلام آورد و در جنگ احد شركت كرده و كشته شد. او وصيت كرده بود كه اگر كشته شد، اموال‌